"No one appreciates the very special genius of your conversation as the dog does." - Christopher Morley

Vizsla Draadhaar en Ruwhaar Teckel Kennel Fényes Varázs

Vizsla Draadhaar... de jachthond met vele gezichten...

Glenda, Dylle, Gündi, Leentje, Maudszen, Soof, Tess, Unique en Ysa...

Menu

Wie is online

We hebben 138 gasten en geen leden online

Najaarsveldwerkwedstrijd 11 oktober te Fijnaart

De dag begon weer vroeg op 11 oktober. Aangekomen in Fijnaart, was de Fenderste Hoeve al behoorlijk volgestroomd. Wel wat minder dan vorig jaar, want nu zouden 25 honden starten in tegenstelling tot ongeveer het dubbele aantal van toen.
fijnaart-11-10-2008-65.jpg
























Er werd heel wat gezellig afgekletst. De gezonde wedstrijdspanning was aanwezig bij heel wat voorjagers. Zo ook bij mijzelf, maar of dat ook nog gezond te noemen was? Zonder namen te noemen, was het door de vertraging van een keurmeester, dat we een uur later vertrokken naar de velden. Eerst moest ik met de Openklasse colonne mee naar de velden. Een stuk groenbemester werd door de keurmeester, twee geweren, Catou en mijzelf betreden. Catou had er zin in. Gelukkig maar, want een paar weken eerder liet ze op Tholen niet het enthousiasme zien, wat ik zo van haar gewend ben. Maar deze keer was het weer de vijfde versnelling (minimaal) wat behaald werd. Hoe heerlijk het dan is om te zien hoeveel plezier ze daarin heeft! Het eerste stuk was al vrij snel afgejaagd en de keurmeester had voorafgaande aan de loop al verteld dat we waarschijnlijk daarna weer zouden afzakken naar het begin van het veld om een tweede deel te gaan afjagen. En zo geschiedde. Na een tweehonderd meter tekende Catou een beetje op links. In de gaten houden maar. De kans is dan aanwezig dat daar toch wat gevonden gaat worden. En zo bleek inderdaad. Na nog wat slagen maakte Catou wat meters in een rechte lijn naar voren en stond voor. Maar... de staart bewoog nog. Onzekerheid dus bij Catou. 'Hij zit daar wel ergens, maar waar precies?' Toen deed ik wat de keurmeester later een grote blunder noemde. Ik benaderde Catou, terwijl zij netjes bleef staan en zei "toe maar". Vervolgens dook ze een meter of vijf naar voren, maakte een slag en zette de fazant vast. De blunder maakte ik min of meer bewust. Catou is niet altijd even resoluut, waardoor ze het wild niet vast krijgt. Dit was mijn manier om dit wel doen slagen en dat liep gelukkig goed af. fijnaart-11-10-2008-60.jpg

De adrenaline was tot een kookpunt gekomen en de spanning tot in mijn tenen. Catou stond bewegingsloos voor en vervolgens kon ik haar opnieuw benaderen. Nu had ik rustig met haar naar voren moeten lopen om de fazant te tonen, maar... (daar kwam blunder nummer twee) in alle zenuwen zeg ik weer "toe maar" Catou deed een paar passen en de fazant ging op. Daarop bleef Catou stil staan en het geweer loste het schot. Niet raak overigens. Langzaam komt dan het besef dat dit een punt is. De keurmeester gaf, hoewel niet helemaal gebruikelijk, toch wat feedback. Ik weet wat in de toekomst anders moet en ben dan ook heel blij dat we als voorjager te maken hebben met vriendelijke keurmeesters, die je verder willen helpen. Omdat de fazant niet geschoten werd, zou ik aan het einde van de dag terug moeten komen voor het apport. In de Openklasse moet je nu eenmaal laten zien dat de hond ook wild wil apporteren. Hoewel Catou vijf B diploma's heeft, zorgt dit toch voor wat spanning wat de hele dag aanwezig blijft. Bij de felicitaties die in de loop van de dag al kwamen, bleef ik melden dat we eerst het fazantje nog 'even' moesten apporteren.

Na deze mooie en intensieve loop gutste het zweet van m'n lijf. Het is toch echt wel topsport, dat veldwerk! Even de tijd nemen om op te drogen en daarna zo snel mogelijk de Jeugdgroep gaan vinden, want de dochter van Catou, Ziyze, mocht ook nog lopen. Lang leve de mobiele telefoons en misschien nog wel belangrijker: de TomTom! Na een krap half uurtje waren we vrijwel probleemloos bij het bietenveld waar al 8 honden aan de beurt waren geweest.

Ziyze en ik kregen een mooi stuk bieten aangewezen. Met veel enthousiasme nam ze het veld. Cor Woets was verbaasd dat Ziyze al bijna 19 maanden oud is, want in zijn ogen (en die van mij) doet ze nog erg jong voorkomen. Je merkt dat aan alles. Gekke, malle bokkensprongen, slagen terug op de wind maken. Kortom het is maar goed dat het een jeugdwedstrijd voor haar was. Helaas in deze loop geen wild tegengekomen. Later mochten we terugkomen en mochten we de fazanten gaan zoeken, die Noa van Albert eerder had voorgestaan en opgestoten. Al eerder tekende Ziyze in het veld (dan waar de fazanten waren ingevallen), maar ze kreeg het niet vast. Ik haalde haar wat terug om dat stuk opnieuw te lopen, maar was daarbij gehaast en zette haar alweer te snel in. Die fazant werd niet meer gevonden. We jaagden verder, waarbij ik niet ontevreden was over de manier waarop, maar de zojuist ingevallen fazant werd even later door mij eruit gelopen. Jammer. Ziyze had er ook niet op getekend. Volgende keer beter.
fijnaart-11-10-2008-67.jpgfijnaart-11-10-2008-61.jpg
Weer terug naar de Openklasse en daar genieten van het werk van de andere honden. Een mooi tijdverdrijf tijdens het wachten tot we het apport mochten doen. Me druk gemaakt om niets, bleek tijdens het apporteren. Catou heeft liever een warme fazant, dus moest ik nog een ‘vast’ eraan toevoegen, maar verder werd de opgeworpen fazant goed gemarkeerd en keurig binnengebracht en afgegeven. Het enthousiasme dat volgde van de toeschouwers was erg leuk!

Rond vijf uur werd begonnen aan de prijsuitreiking. Cor Woets begon met de bespreking van de drie kwalificaties in de Jeugdklasse. Voor hen niet de eerste kwalificatie en daarmee is duidelijk dat dit wel erg veelbelovende honden zijn! Toen was het tijd voor Henk Companjen om de twee behaalde kwalificaties te 'behandelen'. Natuurlijk werd even duidelijk gemaakt dat ik als voorjager wel wat blunders gemaakt heb, maar gezien de veldaanpak van Catou, haar duidelijke wil om hard te werken en het apport wat zo netjes werd binnengebracht, was het oordeel een Zeer Goed! Jee, wat kan een mens dan trots zijn op haar Vizsla. Daarna werd de prestatie van Dirk met zijn Duitse Draadhaar Enya besproken. Een luid applaus volgde toen duidelijk werd dat zijn punt werd beoordeeld met een Uitmuntend en dus het CAC werd toegekend.

Tot slot nog een woord van dank aan de Max Verhoeven voor de organisatie, aan Gerrit Breebaart voor het maken van de prachtige foto’s en natuurlijk de gastheren, begeleiders en keurmeesters. Het was een heerlijke dag!