"Er is veel geschreven over de loyaliteit van honden, maar waar ik zo veel van houd, is niet zozeer hun toewijding aan mij als wel hun toewijding aan het leven." - Steven Bauer

Vizsla Draadhaar en Ruwhaar Teckel Kennel Fényes Varázs

Vizsla Draadhaar... de jachthond met vele gezichten...

Glenda, Dylle, Gündi, Leentje, Maudszen, Soof, Tess, Unique en Ysa...

Menu

Wie is online

We hebben 52 gasten en geen leden online

Het afscheid...

samenindebak.jpgEen week alweer geleden dat de laatst vetrekkende pup door haar dolgelukkige baasjes werd opgehaald. Nu nog vijf honden en twee katten in huis en toch is het hier raar stil. Het vertrek van de eerste pup op vrijdag de 25e was al vreemd. Des te vreemder even na het vertrek al foto's te ontvangen van de pup die voor je gevoel nog hier moet zijn... De zaterdag die volgde was helemaal een opgave. Afscheid van drie puppen op één dag. Wat een stilte en wat een verschil. Je weet dan ook hoe het is/moet zijn om een kleiner nest te moeten grootbrengen. 9 pups is toch echt wel 5 pups in het kwadraat! Ze houden elkaar wakker, gek, verzinnen nog meer spannende dingen om te doen.

Catou had het vertrek van de pups niet (echt) in de gaten. Zij toonde pas weer échte moedergevoelens op het moment dat de visite binnekwam om één van de drie laatste pups op te halen. Ineens ging ze onrustig langs de ren lopen. Ze had echt zoiets van ‘dit spelletje ken ik, zo nemen jullie er weer één mee’. Ze wilde persé nog bij ze in de ren liggen en de drie van alle kanten nog besnuffelen en verzorgen. Ondertussen zachtjes klagend. Had ik niet verwacht, maar de moedergevoelens bleken ook nu nog heel sterk.

De pups hebben allemaal een eigen pagina onder "impressies pups 2009". Daar zijn ook veel verhalen te lezen van de belevenissen in hun nieuwe gezin. Ook uiteraard veel foto's. Ook de baasjes zijn deze keer weer gekiekt zijn zijn onder hetzelfde menu te vinden.

samenopdebank1.jpgNu de rust is weergekeerd, komen we langzaam weer een beetje bij van alle drukte. Ziyze is volledig ontdooid; Toch wel leuk, zo'n zusje erbij en dat slaapt ook best knus, samen in de bak. Kyra is nog wat knorrig, maar elke dag gaat het beter. Catou is blij haar verzorgende rol nog een beetje vol te kunnen houden met Büszke. Op de foto's is te zien hoe er er dan uit ziet; vijf honden en twee katten... Verdeeld welliswaar over twee loungeplaatsen, maar... Gezellig! 

Ondertussen is er ook wat verdrietig nieuws. Eigenlijk erg verdrietig. Tijdens de wandeling van afgelopen zaterdag ging het mis. Een misstap en vervolgens hoorden we Büszke gillen, heel hard gillen. Even afwachten op zo’n moment, want misschien het zo wel weer over. Pups (en met name Vizsla’s) kunnen zich best wel aanstellen. Maar het gillen hield niet op en dan volgt toch het troosten. Maar het verdriet was niet echt te troosten. We waren al dicht bij de auto en dus gauw naar huis. Büszke wilde niet meer op haar achterpoot staan. Na wat telefoontjes besloten we dat we het even aan zouden kijken tot de volgende dag. buszke_zeerpootje.jpgHet werd steeds duidelijker dat er geen sprake was van aanstellerij. Büszke bleef alleen in haar bench en speelde daar wel wat, maar lopen wilde ze niet. Vanochtend bellen naar de spoeddienst van de dierenarts. De dienstdoende arts bleek het erg druk te hebben en pas om 14:00 konden we terecht. Na drie röntgenfoto’s was het duidelijk. Een scheurtje in haar rechterachterpoot. Het pootje is nu gefixeerd (in verband gezet, zodat het niet meer kan bewegen). Vol ongeloof en wat verward kwamen terug van de dierenarts. We bekijken het positief, want het is niet ontzet en zelfs niet helemaal doorgebroken, maar een (klein) drama is het wel. De volgende dag terug voor controle. Alles zag er goed uit. Als het goed heelt kan ze met een weekje of twee à vier weer de oude zijn. Dat hopen we dan maar. Büszke hield zich wel erg goed. We hebben alle handelingen zonder roesje kunnen doen bij de dierenarts. Knap meisje. Ze zal nog meer vertroeteld worden dat ik al deed. En de verdere socialisatie gaan we op de arm en in de direct aangeschafte hondenbuggy voortzetten. Zo'n pech dat dit Büszke moet overkomen, maar het had erger kunnen zijn en zo proberen we het zo positief mogelijk te benaderen. Na twee dagen al, ging het eigenlijk al weer prima met het meisje. Ze moppert soms wel wat af, want het valt allemaal niet mee. Het is toch zo naar je kleine meis zo te zien. Ze speelt (stiekem) heel wat af met Tess en vermaakt zich prima tijdens de ritjes in de buggy. Deze blijkt toch wel erg comfortabel, want na een kwartiertje valt ze vaak in een heerlijke diepe slaap. Alle gemaakte plannen zijn herzien. Met veel dingen moeten we even wachten. Maar de schade gaan we inhalen en sowieso genieten van wat wél kan. Ze gaat natuurlijk gezellig mee met de tripjes naar de hondenscholen. Hoewel we nu even niet mee kunnen doen, valt er genoeg te zien, te leren en te beleven.

De laatste portretfoto's

De tijd is voorbij gevlogen. Morgen gaat de eerste pup ons al verlaten en daarom was het vandaag tijd voor de laatste serie pasfoto's. Klik op de afbeelding om een vergroting te zien. Zijn ze niet geweldig ! Onder de portretjes ook een groepsfoto van het stel. We gaan ze missen, maar ook weer van een welverdiende rust genieten. Dan spreek ik niet alleen voor mezelf, maar zeker ook voor de volwassen Vizsla's hier. Tess niet, Tess zal alleen het spelen erg gaan missen denk ik.  

De meisjes: Roze, Wit, Paars, Rood en Geel... Oftewel:
Béke, Bizony Chayka, Bajusz Bizsu, Bente en Büszke
meisjes_week_7.jpg











En natuurlijk de jongens: Donker Blauw, Groen, Licht Blauw en Bruin...Oftewel:
Barát, Báró, Bronz en Bajnok Max
jongens_week_7.jpg











V.l.n.r. Wit, Geel, Licht blauw, Paars, Donker blauw, Roze, Bruin, Rood en Groen.
groepsfoto_b_nest.jpg

Dubbel...

pups_catou_vijf_weken_oud_27.jpgAlweer 6,5 week zijn de kleine, grote hondjes. De tijd vliegt en weinig tijd om de site te updaten. Wel heb ik nog een keer de groeitabel bijgewerkt en zo ook deze avond. Verder zijn er eerder nog 61 foto's bij het album 'vijf weken oud' toegevoegd. Zodra het zonnetje even doorkomt, zullen er weer foto's gemaakt worden. Uiteraard is het aanstaande woesdag nog weer tijd voor de laatste portretfoto's en zullen we ons uiterste best doen om ook een leuke groepsfoto te maken.

Woensdag hebben alle pups de puptest gedaan. Deze keer geen échte verrassingen. Eigenlijk kwam elke pup uit de test zoals ik van te voren had ingeschat. Donker blauw alleen, leek ondertussen wat meer lef te hebben gekregen, maar uit de test bleek dat dit nog steeds een ergt rustig, afwachtend kereltje is. In het spel met broers en zussen komt dit niet altijd zo naar voren. Integendeel. Een filmpje van de meest actieve pup, namelijk paars, is bij de 'films van Catou's tweede nestje' gevoegd. Zo is een (hopelijk) goede indruk te krijgen van hoe dit in zijn werk gaat. De puptest moest ook de doorslag geven bij de uiteindelijke verdeling. Een dag later en vele overdenkingen verder, zijn alle baasjes op de hoogte gesteld van wie van de 9 bij hun zal komen te wonen.

pups_catou_vijf_weken_oud_55.jpgVrijdag was het tijd voor de eerste enting. De pups hielden zich redelijk kalm onderweg. Als het er één teveel werd., hielp een liedje zingen wel om de gemoederen te bedaren. Alle pups zijn zonder opmerkingen 'goedgekeurd'. Toch wel een hele opluchting. Geen bijzonderheden, gewoon 9 kerngezonde pups.

Een dubbel gevoel wel, de laatste week. Het schoonmaken, achter de pups weer de kranten goedleggen, de hoopjes ruimen... Enfin ik heb al eerder verteld dat er veel komt kijken bij het grootbrengen van een nest. De laatste week is zwaar en de batterij van deze oma raakt een beetje leeg. Dat ze over een weekje bij hun nieuwe baasjes gaan wonen is goed, maar ook zal het weer moeilijk zijn afscheid te nemen. Ze hebben allemaal zo'n leuk eigen karaktertje en door de weken heen leer je ze al goed kennen. Wat ik nog niet eerder op de site heb verteld is dat er een flinke troost is..... Pup Geel, die de naam Büszke zal dragen, blijft hier ! Het was een heel conflict tussen gevoel en verstand. Vier honden is al heel wat, vijf honden er weer eentje meer. Maar ondertussen voelt het heel goed, zeker zo de laatste week. Fijn dat ook wij nog weer kunnen gaan genieten van een pupperiode.

Échte fotomodellen...al waren ze een beetje slaperig...

Vandaag zijn weer pasfoto’s gemaakt. Al echte hondjes zijn het nu.

De meisjes: Roze, Wit, Paars, Rood en Geel...
meisjes_week_5.jpg











En natuurlijk de jongens: Donker Blauw, Groen, Licht Blauw en Bruin...
jongens_week_5.jpg

9 hondjes met een eigen willetje…

pup_catou_8_9_2009.jpgJa, als je eenmaal geproefd hebt aan de buitenlucht, de tuin, het avontuur dat daar te beleven valt… dan is het mopperen geblazen als je daar niet naartoe kunt. Een aantal leggen zich er gelijk bij neer, maar anderen laten luidkeels weten dat ze naar buiten willen. Ook de kamer waar ze ’s nachts verblijven gaat natuurlijk, zodra de zon opkomt vreselijk vervelen. “We willen eruit”, menen dan een paar pups (kennelijk ook namens de rest van het stel:) ) te moeten laten weten. Natuurlijk probeer ik die wens snel in te willigen. Het is toch ook wel de bedoeling de buren te vriend te houden… Maar als ze dan weer eenmaal hun ei kwijt kunnen is het feest. Rennen, stoeien, de tunnel bespringen, de poes plagen, afgesnauwd worden door Ziyze en dollen met Tess. Er is altijd wat te beleven. Natuurlijk is het feest compleet als mams nog even langskomt met haar melkbar.
Gisteren vond Catou het voor het eerst echt welletjes, nadat ze zojuist lang had gevoed. Bescheiden grommetjes moesten de echte hongerlappen duidelijk maken, dat het nu genoeg was. Mooi…

pup_catou_8_9_2009b.jpgTess heeft de tunnel ook ontdekt en speelt heel wat af met de pups. Ze weet nu dat het allemaal heel voorzichtig moet, nadat ik haar de eerste dagen wat heb moeten afremmen. Grappig is ook dat de pups het nu (na een paar dagen) ook heel duidelijk maken, als ze per ongeluk toch wat te hard stoeit. De pups hebben ook veel geprobeerd bij haar te drinken. Tess vond dat wel prima, maar ik niet! Ze is ook voor het eerst loops geworden en dan is een schijndracht makkelijk ‘opgewekt’ door de stimulatie van de pups. Slim als Tess is, weet ze nu dat dit niet mag en gaat ze weg als een pup probeert te drinken of legt ze haar kaken over de snuit van de pup.

Ziyze heeft me nog wel wat laten schrikken, door iets te hardhandig een pup te corrigeren. Waarschijnlijk ook onbedoeld hard, maar de pup en tegelijk Catou schrokken er behoorlijk van. De rust was al snel terug. Het was meer de schrik dan iets anders. De pup (Geel) makeert niets en voor iedereen een wijze les. Ondertussen begrijpen de pups dat je niet iedere (volwassen) hond zomaar kan bijten. Ze benaderen nu andere honden heel wat voorzichtiger. Ziyze weet ondertussen beter raad met de pups en de eerste tekenen van spel waren vandaag te zien. Het is ook heel goed voor te stellen dat de 9 kleine viervoetertjes nogal overweldigend zijn voor Ziyze. Kyra denkt er hetzelfde over. Die laat zich niet veel zien in de tuin als de pups er zijn.

Omdat er pas 38 :) foto’s in het laatste album stonden, zijn er speciaal voor de liefhebber, nog 60 bijgevoegd.

Woensdag hebben de pups weer hun ontwormingstabletje gehad. Het wegen doe ik maar niet meer elke dag. Het wordt steeds lastiger en bovendien eten ze allemaal zo goed, dat het ook niet meer nodig is, dit zo nauw in de gaten te houden.

Morgen zijn ze alweer 5 weken oud. De tijd raast voorbij. Het is morgen ook weer de bedoeling nieuwe portretjes te maken. Hopelijk kan ik ze nog dezelfde dag hier in het dagboek erbij zetten.

Druk, druk, druk....

pups_drie_weken_oud_37.jpgZoveel te vertellen en te willen delen, maar de dagen vliegen voorbij en zijn flink gevuld. Tussen het brokjes weken, pupjes knuffelen, grote honden knuffelen, foto's maken, mailtjes beantwoorden, krantjes verschonen, dweilen, kleden wassen, was ophangen, grote honden voeren, grote honden uitlaten, poetsen, visite ontvangen, (niet te vergeten) genieten van de pups en hen observeren, blijft er maar weinig tijd over om gemaakte foto's en filmpjes op de website te zetten. Dan is ook de organisatie van de KCM van de Vizsla Vereniging in volle gang (waar ik het secretariaat van verzorg). Drukke tijden dus. Maar vandaag moest er toch echt een inhaalslag komen. Eergisteren zijn al weer wat nieuwe foto's geplaatst van de derde week. En vandaag twee (!!) filmpjes. De beelden spreken voor zich, denk ik. Het hele stel groeit als kool en kan zich al prima voortbewegen. Een aantal weten al feilloos de weg naar de tuin en weer terug naar binnen te vinden. pups_drie_weken_oud_31.jpgJammer is wel dat het niet al te warm is buiten. Slapen in de tuin is er nog niet bij. Slapen doen ze overigens erg veel, dat is duidelijk als je regelmatig de webcam bekijkt, maar als het stel dan wakker wordt, is het speelkwartier steeds drukker en intensiever. Het wakker zijn houden ze langer vol. Er wordt al veel afgespeeld en gestoeid. Moeilijk is het nog om te zien, wie de dominantere en rustigere hondjes zijn. Wat wel heel opvallend is, is dat opnieuw de kennismaking met de tuin heel rustig verliep. Geen paniek, alleen maar nieuwsgierige viervoetertjes. De grote honden lopen er gewoon tussendoor. Tess wil het liefste al met hen stoeien, maar dat wordt veel afgeremd. Een standaard Teckel is toch ineens wel erg groot tussen de pups van nèt vier weken oud.
Zo meteen moeten er weer nagels geknipt worden. De pups zijn nog niet echt uit hun bandjes gegroeid, maar door de pap van brokken zijn de meesten amper nog herkenbaar. Ook die worden later vandaag vervangen. 

Ieder een eigen gezicht...

Gisteren hebben de pups dan de ren in de woonkamer verkend. Ze vonden het eigenlijk al gelijk prima en er werd niet of nauwelijks gemopperd. Toch was de verhuizing kennelijk wel enerverend, want veel aangekomen zijn ze gisteren niet. Met uitzondering van Bruin dan, die ook al snel met zijn neus ophoog vlak bij de tuindeur stond. Geurtjes vinden ze duidelijk nu al interessant. Overigens gaan ze ’s avonds weer naar de ‘kraamkamer’. Wel zo prettig om het stel in de ochtend gelijk in een schone ren te kunnen zetten en vervolgens op het gemak de andere ruimte schoon maken. De ervaring leert dat ze je niet bepaald ‘even je gang laten gaan’ bij het schoonmaken. Dat was bij het eerste nestje steeds een heel gevecht.

Nu ze gisteren ook alweer 3 weken oud waren, werd het tijd om eens een lekkere pap te maken van de puppenbrokjes. En dat vonden ze heerlijk !! Bij het neerzetten van de schaal (en straks de voerbakjes) fluit ik. Komen naar de fluit is dus nu al een feest, want dan staat er een lekkere maaltijd te wachten. Ze maken er wel nog een ongelooflijke smeerboel van. Er wordt geregeld in de schaal gestapt en vervolgens zitten alle pups van top tot teen onder, doordat ze hun pootjes op broers en zusjes zetten. De nieuwe schone lintjes, die vanmiddag om werden gedaan, waren al snel niet zo fris meer. Maar dat mag allemaal. De eerste stapels met kranten zijn er al doorheen. Nee, de plasjes en poepjes worden al minder schattig. De pups des te meer. Elke dag worden ze leuker, beweeglijker, speelser en slimmer. Het blijft wonderbaarlijk hoe snel honden zich ontwikkelen.

Vandaag zijn weer pasfoto’s gemaakt. Wat krijgen ze al een eigen gezicht allemaal. Net als vorige keer is deze ' oma' weer verliefd op allemaal!

De meisjes: Roze, Wit, Paars, Rood en Geel...
meisjes_week_3.jpg











En natuurlijk de jongens: Donker Blauw, Groen, Licht Blauw en Bruin...
jongens_week_3.jpg

Wat een heerlijk stel...

catou_pups_bruin_24_8.jpgEergisteren wilde ik het maar eens even proberen. Een aantal pups waren er duidelijk aan toe..: een stap buiten de werpkist wagen. De pups, die ook met het openen van de oogjes voorop liepen, waren ook nu de eerste die het waagden over de 'grote' drempel te gaan. Licht blauw en Groen voorop. Ook Paars waagde de stap, net zo stoer en zelfverzekerd als haar twee broers.
De anderen heb ik ook even buiten de kist gezet, maar die hadden duidelijk nog niet genoeg kracht in het achterlijf om de 'rare', relatief gladde ondergrond aan te kunnen. De volgende dag was dat alweer anders. Vooral gisteren had bruin een inhaalslag. Geweldig. Hij verkende in zijn eentje, en het leek wel liefst alleen, de hele kamer. Hier en daar moest hij ergens in happen. Vrolijk stapte hij heel wat af. Ook Wit had de smaak ineens te pakken en trok zelfs een sprintje !? Rood en Geel hadden wat overredingskracht nodig en Roze en Donker blauw vonden het vandaag vroeg genoeg eens verder te kijken. catou_pups_24_8.jpg
Het leuke is, dat de pups mij constant opzoeken. Contact maken met de 'bekende factor'. Ze zijn nu zo leuk, dat je de tijd vergeet en je ogen er niet vanaf kan houden. Zo geweldig om de ontwikkeling en de verschillen in reactie te zien.
Er worden al heel wat plasjes en poepjes buiten de werpkist gedaan. Een eerste stap in de goede richting!
Vandaag is de woonkamer verbouwd. Hier is een ren gemaakt en wel zo, dat de pups ook naar buiten kunnen. Die keuze kunnen ze zelf maken. Morgen laat ik ze kennis maken met deze nieuwe ruimte en een paar dagen daarna mogen ze eens in de tuin gaan kijken. Dat zal vast weer voor commotie alom zorgen...
Een filmpje maken is er nog niet van gekomen. Dit zal de komende dagen vast gaan lukken, zeker nu het zo leuk wordt alles vast te leggen wat ze doen. Er zijn wel weer nieuwe foto's geplaatst in het al bestaande laatste album.

We kunnen wat zien...

catou_pups_tweede_week_18.jpgSinds afgelopen zaterdag, toen de pups 11 dagen oud waren, gingen de eerste oogjes open. Pup Licht Blauw en Groen als eerste en pup Paars vrijwel op het zelfde moment. Het hele stel had er wat lang voor nodig, maar sinds vandaag hebben ze allemaal een eerste begin gemaakt met het bekijken van de wereld. In het begin natuurlijk allemaal nog heel vaag, want de oogjes moeten zich nog wat ontwikkelen, maar duidelijk is wel dat dit een versnelling in de ontwikkelling geeft. Het kunnen zien, zorgt ervoor dat ze nu ook al een beetje beginnen te spelen. Én een aantal heel soms zelfs al interesse hebben in wat er catou_pups_tweede_week_23.jpgover de rand van de werpkist gebeurt. De motoriek ontwikkeld zich vreselijk snel. Vanaf het weekend lukte het de meeste om écht op vier pootjes te lopen. Nu kunnen ze allemaal, natuurlijk nog heel waggelend, zich al als viervoeters voortbewegen en zijn het geen buikschuivers meer!

De nageltjes zijn dinsdag alweer geknipt. Het hele lijfje groeit als kool en daar horen de voetjes ook bij. Het knippen gaat heel eenvoudig. Dat zal straks wel wat anders worden als ze groter zijn. Uiteraard moesten de bandjes dezelfde dag ook weer vervangen worden. Het was ook tijd voor de eerste ontwormingskuur. En dat was deze keer een geval van 'appeltje-eitje'. Het is nu namelijk mogelijk om tabletjes te geven in plaats van een vervelende vieze roze substantie. Heel fijn, omdat je ze op deze manier niet zo plaagt en het zo voorbij is.

In het fotoalbum is weer een nieuwe map aangemaakt. Ik heb hierbij wel wat gesmokkeld, want niet op alle foto's zijn ze al twee weken oud. De plaatjes zijn geschoten vanaf de 11e dag.catou_pups_tweede_week_27.jpg

Het is nu wel oppassen geblazen met gezellig in de werpkist te gaan zitten. De plasjes van de pups zijn al zo groot, dat je er niet droog uitkomt!

Het voornemen was eigenlijk om ook met de leeftijd van twee weken weer pasfoto's te maken, maar het vorige album terugkijkend, weet ik weer dat het eigenlijk ondoenlijk was dit elke week te doen. De komende week zal weer een nieuwe serie gemaakt worden. Het wordt sowieso een hele drukke week, want ze zullen over enkele dagen de behoefte krijgen om eens buiten de werpkist te gaan kijken. Ook gaan we vast de tuin voorbereiden, zodat ze (als het weer het toelaat) zodra ze eraan toe zijn, lekker een frisse neus kunnen halen.

catpu_pups_tweede_week_29.jpg

Ja, echt waar...!

De groeitabel klopt hoor... Ik heb het drie keer gecontroleerd. Het kan zomaar gebeuren dat het kleinste meisje op één dag twee zussen en een broer voorbij groeit en het meeste aankomt van allemaal. Dat maakt het zo leuk om het iedere avond bij te houden. Ben benieuwd wat ik zo weer mag invullen. Het kan soms heel verrassend zijn. Ook is het verbazingwekkend hoe ze alweer uit het mandje gegroeid, waar ze even in verblijven als de werpkist wordt verschoond. Ze moeten nu alweer verdeeld worden over twee manden.

In het fotoalbum is nog wat aanvulling gedaan bij de eerste map, maar ook een nieuwe map met véél foto's is aangemaakt. Je kan blijven schieten met de negen plaatjes van pups. Voor de 'missers' van de eerste fotoshoot voor de portretten zijn erg leuk... klik hier voor de directe link.

Even voorstellen...

Alweer ruim een week oud, zijn de pups nu. Ze hebben allemaal (en sommigen ruim) hun geboortegewicht verdubbeld. En dat is nou net de bedoeling! Het gaat dus prima met de negen tevreden pups. De nageltjes heb ik eerder deze week al een keer geknipt. Het zijn al snel gemene haakjes en natuurlijk wil ik Catou onnodige krassen besparen. Ook was het alweer tijd voor nieuwe bandjes. Zo was duidelijk op de webcam te zien, vermoed ik. Maar snel hebben de kleurtjes alweer te lijden onder de hoognodige wasbeurten van mamma, die alle plasjes en poepjes nauwkeurig opruimt.

Natuurlijk wil ik ook deze keer de serie portretten maken. Wel zo leuk om ze onderling te vergelijken en te kijken hoe ze zich ontwikkelen. Hier zijn ze dan de vier jongens en de vijf meisjes. Op volgorde van geboorte. Eerst de meisjes, v.l.n.r. puppie roze, wit, paars, rood en geel. Klik op de foto om een vergroting op het scherm te zien!
meisjes_week1.jpg

En natuurlijk de jongens, v.l.n.r. puppie donker blauw, groen, bruin en licht blauw:
jongens_week1.jpg
Catou is alweer voor de derde dag vandaag mee geweest met wandelen. Ze gaf duidelijk aan hier aan toe te zijn. Toen de pups 5 dagen oud waren, namen ze een meer gelijk patroon aan. Dat wil zeggen dat ze tegelijk hun buikjes vulden en even later ongeveer tegelijk lagen uit te buiken. Even rust voor Catou. De ene keer gaat Catou dan naast de werpkist liggen. Een andere keer komt ze vragen om een bak eten en even later kan ze dan kwispelend voor me komen staan, met de vraag of we niet even iets leuks kunnen gaan doen. En dat doen we dan ook. Even een uurtje rennen, fazanten zoeken, zwemmen en je uitleven met de rest van de roedel. Als we dan vervolgens weer thuis komen, kan ze niet wachten om weer bij haar pups te gaan kijken. het geduld dat ze dan moet hebben om eerst een beetje schoongemaakt te worden na de wandeling, valt nog niet mee voor haar.

Er mag meer door de andere honden gekeken worden bij de pups. Ze houdt het wel nog steeds nauwlettend in de gaten. Maar ze moet er wel bij zijn. In de woonkamer blijft zij het meest dicht bij de deur, om overzicht te houden, waar de anderen zijn. Als er iemand besluit richting te kraamkamer te gaan, staat ze als eerste op en hen vóór te zijn. Als Catou persé in de woonkamer wil blijven, blokkeert te eenvoudigweg de toegang. Duna (van mijn ouders) werd bijvoorbeeld resoluut tegengehouden. Zo mooi dat Catou zo goed kan moederen. Visite die ze niet (goed) kent, wordt eerst luid toegeblaft, alsof ze toch wel wil duidelijk maken, dat ze haar kleintjes wil beschermen.

2 dagen oud... en alles gaat perfect

tweede_en_derde_dag_1.jpgEven tijd om wat meer te vertellen over de eerste uren en dagen van de pups. Elke bevalling is anders, dat bleek deze keer maar weer. Bij de nestjes van Jarda (de mamma van Catou), waar ik bij mocht zijn, heb ik steeds de eerste pup 'gemist'. Daardoor was de geboorte van de eerste pup voor mijn gevoel en hele klus voor Catou. Achteraf blijkt wel dat dit niets vreemds was en we zelfs een beetje 'verwend' zijn bij het eerste nest. Toen leek de eerste pup wat moeizaam te gaan, naar nu blijkt was het ook toen een heel gewoon iets. De eerste pup moet de weg vrijmaken en dat is voor de een is dat een grotere klus als voor de ander. 

Kyra wilde er weer bovenop zitten tijdens bevalling. Zelfs tegen me aanhangen terwijl ik met een pup bezig was. Ze wilde er niets van missen. Ook nu nog doet ze streng naar de anderen als die in de kamer komen, waar Catou en haar kroost zijn. Tessy mag van Catou kijken op gepaste afstand met haar neus nèt over de werpkist, terwijl ze met een waarschuwende blik elke beweging in de gaten houdt. Ziyze was een beetje nerveus ten tijde van de bevalling. Zij begreep alle commotie niet. Het meest verbaasd ben ik nog wel over de reactie van Catou naar Ziyze. Zij moet zeker een halve meter van de werpkist vandaan blijven, want tweede_en_derde_dag_8.jpgvanaf die afstand gromt Catou naar haar. De blik die ze dan in haar ogen heeft spreekt boekdelen en is duidelijk heel imponerend. Misschien komt het doordat Ziyze nog zo onstuimig kan zijn en Catou haar tijdens de dracht redelijk vaak heeft moeten waarschuwen, omdat zij niet meer druk en ruig wilde spelen en Ziyze wel! De drie meiden zijn allemaal veelal in de woonkamer en gunnen Catou blijkbaar haar rust. Ze komen maar heel af en toe kijken. Kyra mag trouwens alles van Catou. Het klopt dus ook dat ze regelmatig 'gespot'wordt op de webcam, als ze even over de rand kijkt. Ik denk zelfs dat als ik het zou toestaan, ze in de werpkist zou mogen. Catou kijkt heel anders en ontspannen naar haar tante. Overigens volgt Catou ook elke beweging van mij, als ik een pup oppak. Ze wil ze het liefst weer zo snel mogelijk terug.

Ondertussen is Catou weer lekker gaan eten. En hoe! Op maandagavond wilde ze niet meer eten. De hele dag en nacht die volgde (uiteraard) ook niet. Vervolgens is het logisch dat ze 'vol zat' alle placenta's en vruchtzakjes. Op woensdag dan nog niets eten en gisteren slechts matig. Hoewel dit geen prettig idee is, ging het de vorige bevalling ook zo. En nu... nu vandaag eet ze enorm. Ze vraagt er ook om en dat is heerlijk. Het betekent dat het melkfabriekje uitstekend werkt en de pups niets te kort komen. Dat is ook te zien aan de groeitabel. Daar zijn overigens ook alle exacte gegevens te vinden over het tijdstip van de geboorte, uiteraard de gewichten en het geslacht van de verschillende pups (met bijbehorend bandje). Op de webcam is met regelmaat te zien dat ik een bakje water bij Catou zet. Er gaan heel wat bakjes doorheen op een dag. Natuurlijk zou ze ook zelf uit de werpkist kunnen stappen, maar uiteraard laat ze zich graag bedienen. eerste_dagen_28.jpg

Er zijn twee wat lichtere pups bij. De jongeman en dame zijn al wat donkerder aan het worden. Een heel facsinerend iets. En, zoals al door een aantal toekomstige eigenaren is opgemerkt, maken de twee het negental tot een bont gezelschap. Het is achteraf niet verrassend. Pappa heeft bij een ander nestje ook twee lichtere pups gegeven. Eigenlijk ligt de kleur van de twee lichtgekleurde pups dichter bij de orginele kleur dan de rest. De Vizsla hoort immers eigenlijk van origine een tarwegele kleur te hebben. 

We genieten weer met volle teugen van het hele stel. Ze zijn toch zo vreselijk leuk. Ze dromen al volop. Gegarandeerd over eten, eten en nog eens eten! En als je wilt weten welke geluiden ze kunnen voortbrengen, kijk dan maar eens bij het eerste filmpje van Catou's eerste nest...

De pups zijn geboren...!

Het was een lange nacht. Gisteren was het voor mij duidelijk dat het binnen enkele uren moest gaan gebeuren. Catou begon vanaf 16:00 steeds meer te graven en was erg onrustig. Ze heeft een lange aanloop gehad en had het redelijk zwaar. Nu hielp het warme weer natuurlijk ook niet echt mee. Om 0:40 kreeg ze haar eerste echte weeën. Op het eerste pupje heeft ze lang moeten werken, maar om 1:30 was het dan zover. Pupje Donker blauw werd mooi in zijn vlies geboren. Daarna ging het behoorlijk snel, alsof de rest had liggen trappelen om ook 'naar buiten 'te mogen. Slechts 9 minuten later had Catou naast een zoon ook een dochter in de werpkist liggen. Heel wat pupjes later hebben we om 5:04 de laatste pup verwelkomd. De 9e. In totaal zijn er 5 meisjes en 4 jongens geboren. Mamma en kroost maken het allemaal uitstekend.

De eerste foto's staan in het album van Catou's tweede nest en er kan al gekeken worden naar de webcam. De link is aan de linkerkant van deze pagina te vinden.

Nog heel even...

catou_3_8_2009.jpgGisteren hebben we nog wat foto's van Catou gemaakt. Oja, en de rest ook natuurlijk! Maar logischer wijze staat zij nu even in het middelpunt. Ook de laatste foto'mocht niet ontbreken. Hoewel niet scherp, mooi om te zien dat ze nog steeds in volle vaart mee wil doen met de rest. Lekker rennen!

catou_2_8_2009.jpg
Gisteravond begon Catou de eerste tekenen te geven dat de bevalling in de buurt komt. Ze wilde niet meer eten. Wijkt niet meer van mijn zijde, tenzij. Vandaag begon het échte graven rond een uur of 4. Daarvoor hebben we met catou_3_8_2009_sprint.jpgJinke en haar honden op een heerlijk veldje met dito water gezeten. Heel dicht bij de auto en heel dicht bij huis. Je weet immers maar nooit. Catou zocht gelijk weer verkoeling met haar bolle buik in het water. Daar hebben we nog een uurtje ons goed vermaakt. Het rennen zou Catou nog steeds hebben gedaan, als we waren gaan wandelen. Dit was de ideale oplossing. Nu om 21:30 lijkt het niet lang meer te gaan duren. Maar wie weet, gaat het pas echt morgenochtend beginnen.. het blijft spannend. Gelukkig is mijn huis lekker koel met dit weer. Catou vindt het dan ook heerlijk nu in de werpkist, afgezien natuurlijk van alles wat er nu in haar lijfje gebeurt. Want dat valt duidelijk niet mee. Hopelijk kan ik snel meer nieuws brengen...

Het komt heel dichtbij...

catou-26-7-2009-2.jpgNog maar een dag of 5 te gaan, voordat Catou verlost zal worden van haar gevulde buik en zij weer heerlijk kan moederen. Gisteren hebben we haar gewogen. De weegschaal gaf 29,5 kg aan. Dat scheelt maar heel weinig met de vorige keer (toen was het een paar ons meer). Hoewel ze toen begon met een wat lager startgewicht (ze is met de jaren nog wat uitgezwaard), zit er nu geen grammetje vet op haar lijf. Ze eet veel en goed, maar alles gaat duidelijk naar haar pups. Daarom is er nog steeds niet over te zeggen van hoeveel pupgenot we straks kunnen genieten. Het is toch zo vreselijk spannend. Ook voor de mensen op de wachtlijst.

Elke dag gaan we nog heerlijk aan de wandel. Catou blijft erg enthousiast wanneer we op het punt staan om weg te gaan. Onderweg moet er nog steeds af en toe een sprintje worden getrokken. Zelfs vandaag met alle warmte, wist ze nog met haar dochter Ziyze een paar fazanten op te stoten. Genieten. Haar frisbee moet nog mee tijdens de wandelingen bij mijn ouders op de dijk. Maar ze vraagt nu niet meer of we hem willen gooien. Ze vindt het leuk het ding mee te slepen en volgens Catou hoort dat werpding er nou catou-26-7-2009.jpgeenmaal bij. De meeste tijd wordt zoals ik al eerder schreef voornamelijk gevuld met veel snuffelen en dan het liefst de neus bijna in de grond.

Het is heel grappig om te horen hoe de hormonen toch wel een beetje bezit van haar hebben genomen. Als we met Jinke gaan wandelen (haar fokker), is de begroeting meer dan uitbundig. Ze huilt haast van blijdschap. Een hoop decibellen en een hoop hilariteit bij ons.

De foto's hier zijn beide op de 26e genomen. Zes dagen geleden alweer. En daar is haar buik al zo rond. Rechts Catou in de tuin op haar favoriete kussen. Links tijdens een wandeling met Jinke. En jawel, met Catou wederom starend in het water. 

De werpkist staat ondertussen op zijn plaats. Morgen de laatste puntjes op de i en dan gaan we 'navelstaren' en proberen zo geduldig mogelijk de eerste weeën afwachten. Duimen dat alles goed en voorspoedig zal verlopen. Aan de stemming van Catou en haar conditie zal het niet liggen... We kunnen haast niet wachten.

Nog 10 dagen te gaan...

catou_20_7_2009.jpgHet buikje van Catou wordt ronder en ronder. Ze levert geregeld wel wat commentaar, alsof ze wil zeggen dat de buik toch echt wel in de weg zit. De  foto hier rechts, is gemaakt op 20 juli, alweer een week geleden. Ondertussen is haar buikje nog wat meer gevuld. Ze heeft hier net weer heerlijk gezwommen.

Afgelopen donderdag zijn we erg geschrokken. Catou sprong, zoals ze haar hele leventje al doet, uit de auto, maar dit keer ging het gepaard met een gil. Verdorie, heeft ze zich verstapt? Maar nee, een spoortje bloed naar en in de tuin, maakte gelijk duidelijk dat er wat anders aan de hand moest zijn. Ik heb Catou laten liggen op het grasveld en bekeek haar pootje, waar aardig wat bloed vanaf druppelde. Haar 'hulsje' van één van de nagels was eraf! Wat een pech en wat een pijnlijk iets, net nou er al zoveel gewicht op haar poten rust. Een verbandje was hard nodig en zoals altijd liet Catou dit over zich heenkomen. Later op de avond wat het bloeden al gestopt en vond ze blijkbaar dat het verband er wel af kon. Alleen het 'leven' van de nagel zit er nog. De volgende dag toch maar gaan wandelen met schoen. Maar zonder bleek beter te werken. Het doet wel zeer, maar Catou heeft duidelijk zoveel plezier in het wandelen en poedelen in het water, dat we dit gewoon blijven doen. Nu een paar dagen later kan je wel merken dat het nog steeds catou_20_7_2009_2.jpgpijnlijk is. Arme Catou. Afgezien van dit ongelukje gaat het uitstekend met Catou. Je kan de pups nu al duidelijk voelen bewegen. Dat blijft toch maar een fascinerend iets. Haar melkfabriekje is opgestart en bij het lopen kan je het zelfs horen klotsen. Dat maakt ook wel dat Catou het flink rustiger aan doet. Een enkel sprintje wordt nog wel getrokken als ze overtuigd is van de aanwezigheid van een fazant, maar verder laat ze haar fantasie de vrije loop. Ze doet net alsof op elke twee meter een muisje te vinden is en daar vermaakt ze zich op haar manier mee. Al snuffelend en starend. Ook in het water staan en gebiologeerd zijn door luchtbelletjes, een veertje of wat dan ook. Een ideaal tijdverdrijf voor de drachtige dame. En natuurlijk neemt ze thuis haar rust. Afwisselend in de tuin, liefst op de koude vloer in de woonkamer en soms ondersteboven op de bank, zoals hier links is te zien.

Nog 23 dagen te gaan...

Alweer 40 dagen dracht zitten erop. Grappig is dat Catou zich in alle opzichten precies zó gedraagt als de vorige keer. Praten, liefst zo veel mogelijk, kieskurig met eten, heel wat voorzichtiger bij het wandelen... Mijn idee is ook dat ze deze keer precies weet wat er aan de hand is. Naar de keuken komen om een extraatje te vragen. Ook als ik bezig ben met mijn eigen boterhammen, weet ze dat er nu ook wat voor haar bij zit. En wordt haar de hele dag wel wat toegestopt. Ook gaan er tenminste 3 volle scheppen voer naar binnen. En je weet waar het blijft, maar het blijft toch onvoorstelbaar; hoeveel energie de groei van de pups vraagt!

Vorige keer in het dagboek wees ik op een leuk fragment van een programma. Hier is te zien hoe de pups er nu bijzitten. Het gaat om het programma: 'In the Womb'. Hieronder twee plaatjes van dit programma. Op de eerste zoals de pups er ongeveer uitzagen ten tijde van de scan. De tweede afbeelding geeft een indruk van hoe ze er nu uit zullen zien.
womb30dayswomb39days















Bij het wegen, afgelopen vrijdag, woog Catou 24,6kg. Haar normale gewicht is ongeveer 23,5kg. Dit lijkt niet veel, maar toch is haar groeiende buikje al goed te zien. De onderstaande foto is een week geleden gemaakt. Op dat moment had ze even daarvoor een dui genomen in de Vlietlanden.
catou_7_7_2009.jpgcatou_7_7_2009_2.jpg

















tess_en_catou_7_7_2009.jpg
Hierboven: Tess en Catou !

De onderstaande foto komt uit het dagboek van 2007. Ik kon het niet laten deze opnieuw hier te plaatsen. Het toont maar aan hoe leuk ze het vinden om fazanten te zoeken. Een aanstaande moeder 'on point'. Dat de sloten op dit moment in de polder erg droog staan en de dames dus meer zwart dan tarwekleurig zijn, na een paar minuten wandelen, maakt hun duidelijk niet uit. Als het maar leuk is!
catou_on_point_23-2

Catou is drachtig...!

Vanochtend was het dan zover. De dracht zou ver genoeg gevorderd moeten zijn, om pups op de echo te kunnen zien... Als de dekking geslaagd was natuurlijk. Catou had het weer reuze naar haar zin bij binnenkomst in de kliniek. Samen op pad met het vrouwtje is altijd leuk en dan ook nog eens naar zoiets waar zoveel interessante dingen te ruiken zijn. De dierenarts werd bescheiden, maar vriendelijk begroet. We spraken nog het een en ander door over hoe het de vorige keer was gegaan, de lengte van deze dracht en of ik al wat aan Catou gemerkt had. Nadat ook de assistente erbij was gekomen, hebben we Catou op haar rug op de tafel gelegd. Leuk is anders, maar Catou laat dit allemaal gelaten over zich heen komen. Een lief woord is voldoende voor een flinke kwispel, terwijl haar buikje een beetje geschoren wordt (de aanwezige haren kunnen het beeld van de echo verstoren). Zodra het apparaat op haar buikje werd gezet, was de eerste pup al in beeld. Een mooi kloppend hartje was te zien en een zeer beweeglijke pup. Deze dierenarts wil liever geen 'valse' verwachtingen wekken door aantallen te noemen, maar de ene na de andere pup kwam in beeld. Mooi liggend in een rijtje al vanaf ver bovenin haar buik. Een aantal werd dus niet genoemd, maar wel dat dit weer een groot nest zal worden. Naar mijn idee is Catou haar buikje al iets meer gevuld in dit stadium, dan bij de vorige keer. Laten we toch maar hopen dat het er in ieder geval niet meer zijn dan toen. De komende tijd hebben we nog wat voorbereidingen te treffen en wordt Catou vooral in de watten gelegd. Niets moet meer en alles mag (dat kan ik makkelijk zeggen, omdat ze toch té braaf is om daar misbruik van te maken:)).
Hieronder de foto's van de echo. Maar misschien nog leuker is het filmpje te bekijken van zowel de foto's als... twee korte filmopnames die van de echo werden gemaakt. Klik hier om het filmpje te bekijken. 

Catou is gedekt !

Op woensdag 3 juni is Catou gedekt. Twee dagen later hebben we dit herhaald. Hopelijk kunnen we over 4 weken goed nieuws melden, als Catou drachtig blijkt te zijn. Omdat ik heel lang getwijfeld heb tussen twee prachtige reuen, stond de informatie over de toekomstige pappa niet eerder op de site. Op de pups pagina is nu alle info te vinden over de combinatie.

Net als vorige keer zal een dagboek worden bijgehouden. Daarin houden we iedereen zo veel mogelijk op de hoogte.