Vizsla Draadhaar en Ruwhaar Teckel Kennel Fényes Varázs

Een week alweer geleden dat de laatst vetrekkende pup door haar dolgelukkige baasjes werd opgehaald. Nu nog vijf honden en twee katten in huis en toch is het hier raar stil. Het vertrek van de eerste pup op vrijdag de 25e was al vreemd. Des te vreemder even na het vertrek al foto's te ontvangen van de pup die voor je gevoel nog hier moet zijn... De zaterdag die volgde was helemaal een opgave. Afscheid van drie puppen op één dag. Wat een stilte en wat een verschil. Je weet dan ook hoe het is/moet zijn om een kleiner nest te moeten grootbrengen. 9 pups is toch echt wel 5 pups in het kwadraat! Ze houden elkaar wakker, gek, verzinnen nog meer spannende dingen om te doen.

Catou had het vertrek van de pups niet (echt) in de gaten. Zij toonde pas weer échte moedergevoelens op het moment dat de visite binnekwam om één van de drie laatste pups op te halen. Ineens ging ze onrustig langs de ren lopen. Ze had echt zoiets van ‘dit spelletje ken ik, zo nemen jullie er weer één mee’. Ze wilde persé nog bij ze in de ren liggen en de drie van alle kanten nog besnuffelen en verzorgen. Ondertussen zachtjes klagend. Had ik niet verwacht, maar de moedergevoelens bleken ook nu nog heel sterk.

De pups hebben allemaal een eigen pagina onder "impressies pups 2009". Daar zijn ook veel verhalen te lezen van de belevenissen in hun nieuwe gezin. Ook uiteraard veel foto's. Ook de baasjes zijn deze keer weer gekiekt zijn zijn onder hetzelfde menu te vinden.

Nu de rust is weergekeerd, komen we langzaam weer een beetje bij van alle drukte. Ziyze is volledig ontdooid; Toch wel leuk, zo'n zusje erbij en dat slaapt ook best knus, samen in de bak. Kyra is nog wat knorrig, maar elke dag gaat het beter. Catou is blij haar verzorgende rol nog een beetje vol te kunnen houden met Büszke. Op de foto's is te zien hoe er er dan uit ziet; vijf honden en twee katten... Verdeeld welliswaar over twee loungeplaatsen, maar... Gezellig! 

Ondertussen is er ook wat verdrietig nieuws. Eigenlijk erg verdrietig. Tijdens de wandeling van afgelopen zaterdag ging het mis. Een misstap en vervolgens hoorden we Büszke gillen, heel hard gillen. Even afwachten op zo’n moment, want misschien het zo wel weer over. Pups (en met name Vizsla’s) kunnen zich best wel aanstellen. Maar het gillen hield niet op en dan volgt toch het troosten. Maar het verdriet was niet echt te troosten. We waren al dicht bij de auto en dus gauw naar huis. Büszke wilde niet meer op haar achterpoot staan. Na wat telefoontjes besloten we dat we het even aan zouden kijken tot de volgende dag. Het werd steeds duidelijker dat er geen sprake was van aanstellerij. Büszke bleef alleen in haar bench en speelde daar wel wat, maar lopen wilde ze niet. Vanochtend bellen naar de spoeddienst van de dierenarts. De dienstdoende arts bleek het erg druk te hebben en pas om 14:00 konden we terecht. Na drie röntgenfoto’s was het duidelijk. Een scheurtje in haar rechterachterpoot. Het pootje is nu gefixeerd (in verband gezet, zodat het niet meer kan bewegen). Vol ongeloof en wat verward kwamen terug van de dierenarts. We bekijken het positief, want het is niet ontzet en zelfs niet helemaal doorgebroken, maar een (klein) drama is het wel. De volgende dag terug voor controle. Alles zag er goed uit. Als het goed heelt kan ze met een weekje of twee à vier weer de oude zijn. Dat hopen we dan maar. Büszke hield zich wel erg goed. We hebben alle handelingen zonder roesje kunnen doen bij de dierenarts. Knap meisje. Ze zal nog meer vertroeteld worden dat ik al deed. En de verdere socialisatie gaan we op de arm en in de direct aangeschafte hondenbuggy voortzetten. Zo'n pech dat dit Büszke moet overkomen, maar het had erger kunnen zijn en zo proberen we het zo positief mogelijk te benaderen. Na twee dagen al, ging het eigenlijk al weer prima met het meisje. Ze moppert soms wel wat af, want het valt allemaal niet mee. Het is toch zo naar je kleine meis zo te zien. Ze speelt (stiekem) heel wat af met Tess en vermaakt zich prima tijdens de ritjes in de buggy. Deze blijkt toch wel erg comfortabel, want na een kwartiertje valt ze vaak in een heerlijke diepe slaap. Alle gemaakte plannen zijn herzien. Met veel dingen moeten we even wachten. Maar de schade gaan we inhalen en sowieso genieten van wat wél kan. Ze gaat natuurlijk gezellig mee met de tripjes naar de hondenscholen. Hoewel we nu even niet mee kunnen doen, valt er genoeg te zien, te leren en te beleven.