Vizsla Draadhaar en Ruwhaar Teckel Kennel Fényes Varázs

Even voorstellen

Eind jaren zeventig kwam kwam ik op de wereld in Schiedam, als dochter van de slager. Ze gaven me de naam Yvette mee. En de naam Hoorman kreeg ik erbij cadeau. Hierbij een kort verhaaltje over mijzelf, tegenwoordig samenwonend met Vizsla’s en Teckels.

Al heel jong waren vijf honden in de buurt, in alle soorten en maten, mijn vaste dates na school. Uren wandelen in het park, gelegen aan de straat waar we woonden. De liefde voor honden (en katten) was toen al sterk aanwezig.

Jifex † en Nkosi †

Na 23 jaar katten in huis te hebben gehad - eerst thuis bij mijn ouders en later toen ik in 1999 naar een eigen flat verhuisde gingen de jongens mee - is er nu geen gemiauw meer. Ze waren dikke vriendjes van de hondenmeiden. Jifex had zelfs een vaste stek in de mand tussen hen in. Maar na het afscheid van Jifex in 2011 heb ik het besluit genomen het bij honden te houden.
Van mijn lieve Oosters Korthaar, Nkosi †, hebben we op 17 februari 2010 afscheid moeten nemen en zijn maatje Jifex † stierf op 16 jarige leeftijd op 5 september 2011. Bij In Memoriam een impressie van deze twee jongens.

Kyra †

In 2001 kwam ik voor het eerst in contact met de Hongaarse Vizsla. Liefde op het eerste gezicht. Na ruim een jaar wikken en wegen hakte ik de knoop door en Kyra kwam bij mij wonen. Een betere beslissing had ik niet kunnen nemen. Geen seconde spijt gehad van mijn beslissing. Al snel was Kyra op en tot m’n maatje en ging overal mee naartoe (toen nog op de voetenplank van een snorscooter!). Al snel begonnen Kyra en ik aan een apporteertraining. Op de Vizsladag 2003 kon ik zien of dit goed gelukt was. Het basisdiploma hebben we toen behaald. Vanaf januari 2004 trainen we samen bij Jachthondenschool st. Hubertus in Den Haag. Het eerste seizoen hebben we voor het twee proeven gelopen. Gebrek aan wedstrijdervaring, zenuwen en te weinig appèl hebben er waarschijnlijk voor gezorgd dat, we nèt het B diploma niet behaalden. Van proef A tot en met H, werd alleen het verloren apport niet tot een voldoende gebracht. De eend werd gevonden, maar niet opgepakt. Toch twee mooie C’s en volgend jaar beter. En zo bleek...! 

Catou †

Op 22 juli 2004 werd mijn tweede Vizsla geboren. Om dit te aanschouwen was ik net te laat, maar haar drie broertjes en vier zusjes heeft Jarda samen met een beetje hulp van mij op de wereld gezet. Een prachtige ervaring.
Ook de daaropvolgende acht weken waren uniek. Moet wel zeggen dat het fijn was toen als ze allemaal een goed thuis hebben gevonden en iedereen op adem kan komen na al dat puppygeweld. Eén pup tegelijk opvoeden is écht al je handen vol. Catou maakt de beestenboel compleet. Voor dat moment althans:)). Ook met haar doe ik apporteerwerk én veldwerk.

In 2005

Seizoen 2005 was ook Catou aan de beurt met mij twee proeven te lopen. Twee B diploma's waren het resultaat. Dat zij met een leeftijd van pas 13 maanden dit heeft gepresteerd, is toch wel erg leuk. Ook Kyra mocht weer laten zien dat ze het wel kan. Pure ongehoorzaamheid bij de laatste proef 'markeren' zorgde voor een nul. Gelukkig haalden we in Europoort wel eindelijk het felbegeerde papiertje. Ook een B diploma voor Kyra. Bij de Jachthondenschool mochten we 'stereo' met beide meiden trainen en toen op weg naar de MAP (meervoudige Apporteerproef).

Regelmatig stond Kyra tijdens het wandelen voor op fazanten. Omdat ze hier duidelijk veel lol en passie bij laat zien hebben we in 2005 de veldwerkcursus bij de Vizsla Vereniging gevolgd. Dit was erg leuk en leerzaam. Ook Catou mocht tweemaal het veld in... en dat smaakte naar meer...

In 2006

Het was een droomjaar op hondengebied. Met Catou heb ik verschillende Eervolle Vermeldingen, een kwalificatie Goed in de Jeugdklasse, een kwalificatie Zeer Goed in de Open Klasse op veldwedstrijden en (nog eens) twee KNJV-B diploma's behaald. Daarnaast waren ook de wedstrijden bij JHS St. Hubertus succesvol... Ook in de jaren daarna hebben we veel mooie prestaties neergezet.

In 2007

Het werd alsmaar mooier in dit jaar. Catou heeft 10 prachtige pups gekregen en uiteraard is er één meisje gebleven. Dat was natuurlijk Ziyze. Het roedeltje is een feit. In het dagboek is hierover alles te lezen.
Met Catou zou ook dit jaar een aantal wedstrijden worden gelopen. Bij het item 'Hondenwerk' wordt hier meer over verteld...

Ziyze †

Op 19 maart 2007 werd ze hier geboren, samen met haar 9 nestgenoten. Omdat ze in karakter én uiterlijk meest op haar moeder (b)leek te lijken, heb ik haar gekozen om te blijven. Een paar maanden verder bleek al wel dat deze keuze juist is geweest! Het is een heerlijke meid, ondernemend, tikje eigenwijs, nergens van onder de indruk en vreselijk lief. Mijn verwachting is uitgekomen, namelijk dat het een harde werker met veel passie is. Met de leeftijd van 2 jaar en een beetje nam ze steeds meer het voortouw in het zoeken naar fazanten. Met 1,5 jaar haalde ze haar eerste KNJV-B diploma. Helaas leverden de veldwedstrijden (nog) niets op. Maar zoals ze haar best doet en gedreven een veld afzoekt, maakt dat je niets kan kan dan toch heel trots op haar zijn. Qua shows zijn we klaar. We hebben twee maal een Zeer Goed weten te behalen en meer zit er niet in. Maar natuurlijk is ze voor mij één van de mooiste Vizsla's die er rondloopt. Daarin ben ik niet echt objectief!

Tess †

Verbaasde blikken soms, van mensen die ons voor het eerst zagen in het gezelschap van Tess. Toch is het voor mij niets vreemds. Ik heb ze altijd al geweldig gevonden. En als je dan wekelijks op de hondenschool een Teckel voorbij ziet komen, dan begint het steeds meer te kriebelen. Het moest er maar van komen. Een nieuwe uitdaging, een schoothondje, een harde werker, een knuffel, een klein meisje die zich een hele hond voelt. En dat is ze ook. Na veel gespeur kwam ik bij een kleine kennel in de buurt van Berlijn terecht. Daar was een nestje geboren met vijf pups waarvan drie chocolaatjes. Er was nog een choco meisje beschikbaar en gelukkig mocht ik haar op 20 december gaan halen. Tess komt uit werklijnen en natuurlijk wilde ik met haar zweetwerk gaan doen...
Al snel ging ze - net als de Vizsla's - zonder moeite over water. Apporteren is niet haar favoriete spelletje, luidkeels hazen en konijnen sporen nalopen wel ! Natuurlijk ook - waar je mee omgaat... - worden ook fazanten gevonden op opgestoten door dit heldhaftige dametje.  Verder is deze kleine - uhhh grote - aanvulling van de roedel een vriendelijk meisje, die alles en iedereen met blijdschap en open tegemoet treedt.
Gelukkig hielpen de andere meiden allemaal hier en daar bij de opvoeding, want dat is toch wel héél anders bij een Teckel !

Büszke

Er zou géén pup blijven bij het tweede nest van Catou. Vier honden is al heel wat en zeker als nummer vier een Teckeltje is. Tess was nog geen jaar oud, toen Büszke en haar broertjes en zusjes geboren werden. En ik adviseer mensen altijd om er zeker twee jaar tussen te laten zitten bij het nemen van een volgende hond. Maar tijdens de bevalling wist ik het al. Ik kon het laatste teefje niet vergeven aan iemand op de wachtlijst. Het hart heeft het gewonnen van het verstand. Toch is het niet onverstandig te noemen. Het is een bewuste keuze en niets is voor mij leuker dan leven met de honden. Uiteraard kan nummer vijf alleen maar aansluiten als de rest goed luistert. En jawel, ook Tess de Teckel stond toen al (voor een Teckel) redelijk goed onder apèl.

Toen de pups 2 weken oud waren, en ik de portretten van de pups op een rij zag, was ik zó blij met de keuze om een pup 'achter te houden'. De beslissing werd definitief en dat was niet meer zo moeilijk, want puppy Geel... was toch wel zo'n vreselijk mooi meisje. En dat gevoel is niet meer veranderd. Wat ben ik blij met haar! Met 7 weken al voorstaan op een fazantenvleugel, al apporteren met het grootste plezier, vrolijk, enorm op mij gericht. Kortom heerlijk! Büszke betekent 'trots, 'fier'. En dat ben ik op haar.   

En wat er verder gebeurde...

Ondertussen zijn we ruim 10 jaar bezig om met passie steeds de mooiste en gezondste combinaties te maken. Niet alles zit altijd mee. Er zijn best flinke tegenslagen geweest. Wijze en harde lessen zijn geleerd. Het fokken heeft ook zeker een keerzijde. Maar over het geheel gezien ben ik heel dankbaar voor wat tot nu toe al bereikt is. En dat is best heel wat! Mijn Vizsla meiden presteren uitstekend op alle vlakken en mijn Teckel meisjes bewijzen sociale, vrolijke karakters te zijn. Bijna de vierde generatie Vizsla's en de derde bij de Teckels en hopelijk volgen er nog vele. Kortom we plakken er graag nog heel wat jaartjes aan...!