Vizsla Draadhaar en Ruwhaar Teckel Kennel Fényes Varázs

Afgelopen zondag werd de Winterwerktest van Hubertus gehouden. Vanwege het Jubileum op het eigen terrein en dit keer zonder waterwerk. Gelukkig maar, want met een temperatuur onder nul is het echt niet prettig om de honden het water in te sturen. De Winterwerktest is een soort MAP. Dubbele apporten dus op elk onderdeel.

Dit was de derde wedstrijd van Büszke, waarvan de eerste eigenlijk voor 'spek en bonen' was. We trainen in de C groep en voor alle C hondjes waren dan ook proeven op dit niveau uitgezet. Vanwege de geringe ervaring met 'echt wild' werd er gebruik gemaakt van (wild)dummy's. Bij de eerste proef ging het om 'verloren zoeken'. Niet Büszke's sterkste punt, want dit hebben we nog te weinig geoefend. De keurmeester gaf uitleg over waar de dummy's ongeveer 'geschoten' waren en vervolgens mocht men de hond inzetten. Of Büszke hem nou niet geroken heeft, of was het nou toch ongehoorzaamheid (?), maar één van de twee kwam niet binnen. Vreemd. De wilddummy's vindt ze mooi en bij een 'vast' pakt ze de dummy altijd alsnog, als ze wel weet waar de dummy ligt. Enfin we dachten dus dat Büszke en ik gelijk uit de wedstrijd lagen. Maar niets bleek minder waar... Er waren veel honden die moeite hadden met deze eerste vorst overdag. Dan is de lucht van de dummy's moeilijk te ruiken en veel honden hadden bij dezelfde of bij de andere proeven een dummy laten liggen. De wedstrijdleiding is - in dit geval - dan vrij om te besluiten dat de puntentelling wordt aangepast. Zo ook bij deze wedstrijd. Alle honden met meer dan 55 punten zouden een certificaat ontvangen.

Büszke had bij de rest van de proeven zo braaf en netjes alle commando's opgevolgd en daarbij drie keer het maximale aantal punten gehaald (20). Bij de prijsuitreiking bleek dat Büszke, ondanks het ene gemiste apport, toch het hoogste aantal punten had in haar klasse. De hoogste C dus voor ons! Wat een leuke verrassing en wat kan je dan weer trots zijn op je benjamin. We ontvingen een prachtige prijs, een zak voer, een certificaat en - niet te vergeten - een sjaal. En dat moet natuurlijk vastgelegd op foto:) Zie dan ook het gemaakte plaatje met een gedecoreerde Büszke. De trofee staat voorlopig te pronken op het dressoir en wij genieten nog even na van deze prestatie...