Een spannende tijd voor ons en met name Catou. Genoeg reden een dagboek bij te houden...
De rust is weergekeerd....
Nadat alle pups uitgevlogen waren zijn de meiden en ik een bezoek gaan brengen aan de pappa van het nest. Natuurlijk tegelijk om de 14 neefjes en nichtjes van Ziyze te bewonderen. Ziyze had al snel in de gaten dat de andere pups wat jonger zijn dan zij en al snel probeerde ze hen allemaal onder de duim te krijgen. Gelukkig maar dat er ook oudere honden zijn die haar weer even stevig met vier pootjes op de grond hebben gezet!
Omdat Bercsi erg enthousiast was om ons weer te zien, was het lastig hem op de foto te krijgen. Toch heben we een paar leuke plaatjes van hem kunnen maken. Nu wordt het afwachten aan wie van zijn kinderen hij zijn lieve blik heeft doorgegeven. Tijdens het bezoek was het erg leuk te zien dat de klik met 'zijn vrouwtje' er duidelijk weer was. Hij had alleen nog oog voor Catou! Nadat pa een aantal keren een vleugel had geapporteerd, kon Ziyze natuurlijk niet achterblijven. Trots liep ze door de tuin met het stukje veerwild te slepen.
De leuke en enthousiaste verhalen van de eigenaren zorgen ervoor dat ik op afstand meegeniet van de ontwikkeling van de pups. Ook zijn al veel foto's ontvangen. De meeste zijn in een nieuw album in de gallerij geplaatst. Hopelijk zullen er nog vele volgen. Ook heb ik van de meeste pups de gewichten doorgekregen, zodat de groeitabel weer kon worden aangevuld. Het verdriet van het afscheid moeten nemen heeft nu plaatsgemaakt voor enorme trots over hoe alle pups zich aanpassen aan hun nieuwe leven en blijheid over hoe gelukkig de nieuwe eigenaren met hun nieuwe huisgenoot zijn! Wie nu de nieuwe baasjes zijn van de pusp is te zien op de 'pups update' pagina.
Hier is het huis weer omgetoverd in een woning... in plaats van een hondenhok! Alles staat weer op zijn plaats. De tuin zal nog enige tijd nodig hebben te herstellen van alle puppenondeugd.
Ondertussen ziet Catou haar dochter niet meer als één van de pups die ze moest afsnauwen als ze wilden drinken. Zij en Ziyze hebben de laatste dagen al veel met elkaar gespeeld. Catou is zelfs met regelmaat erg jaloers op haar halfzus Duna, omdat zij en Ziyze vanaf het eerste moment al speelkameraadjes zijn! Kyra blijft wat afstandelijker, maar begint al wel te ontdooien.
De eerste duiken in de vaart en sloot door Ziyze zijn een feit. Na lang te hebben bestudeerd hoe haar voorbeelden dit deden, waagde ze zelf ook de spring, alhoewel de er even snel weer uitkwam! Eenmaal op de kant, moest natuurlijk een foto gemaakt worden van haar natte lijfje.
Ziyze heeft zaterdag met haar broertje Cazs kunnen spelen tijdens een gezellig bezoek. Dat de twee nestgenootjes elkaar vaker gaan zien staat vast, omdat we gezamenlijk met nog een paar andere Vizsla's apporteertraining gaan doen. Hier verheugen we ons erg op.
De wolkjes hebben weer plaatsgemaakt voor de bekende vlinders. En dat blijft zo, omdat deze dagelijks van toepassing zijn op het geluk te mogen samenleven met drie prachtige Draadhaar Vizsla meiden!
Laatste album met 'nestfoto's'...
Het laatste album is toegevoegd aan de gallerij. Dat wil zeggen het laatste album met foto's van de pups bij elkaar bij mamma thuis. Het zijn er nogal wat. Dus er valt veel te genieten...
Nu wordt het wachten op alle foto's en dat zijn er hopelijk vele, die ik van de nieuwe baasjes zal ontvangen. Geregeld zal ik deze in nieuwe albums plaatsen.
Vandaag heb ik wat nieuws ontdekt. Namelijk dat ik een reactie kan geven op berichten in het gastenboek. Daar zal ik vanaf nu gebruik van gaan maken. Natuurlijk wil ik iedereen bedanken die eerder een berichtje heeft achtergelaten. Het blijft leuk om te zien dat veel mensen meekijken met alle nieuwtjes op deze website.
Wanneer Amber dinsdag als laatste het nest heeft verlaten, wordt het tijd de roze wolkjes te laten verdwijnen. 'Eindelijk!' zullen velen denken. Natuurlijk beraad ik me op wat er nu naar beneden zal gaan dwarrelen. Suggesties zijn welkom! Eigenlijk zijn de wolkjes nog wel van toepassing. Dat wordt duidelijk door de leuke verhalen, die ik al heb mogen ontvangen over de eerste belevenissen van de pups in hun nieuwe leefomgeving. Het is namelijk nu zo dat de nieuwe trotse baasjes zich op een roze wolk begeven...!
10 mooie smoeltjes van 7 weken oud...
Voor de laatste keer alle jongens en meisjes op een rij. Deze keer mét hun nieuwe naam. Alle stamboomnamen beginnen met een 'A', die zal ik later eens opsommen. Onder deze rijtjes staat hun roepnaam.
De jongens, Licht Blauw, Groen, Bruin, Oranje en Donker Blauw:
De meisjes, Roze, Rood, Wit, Geel en Beige:
Vandaag zijn de eerste drie pups vertrokken naar hun nieuwe baasjes. Het was moeilijk om afscheid van ze te nemen, maar aangezien de batterij van deze 'oma' vrijwel leeg is geraakt, werd het hoog tijd om de eersten uit te gaan zwaaien. Moeilijk was het, maar we gaan elkaar zeker terug zien. Voor de pups is het goed nu hun vleugels uit te gaan slaan en de wereld te ontdekken. Het is een hele troost dat ze allemaal naar liefdevolle eigenaren gaan, waarvan ik zeker weet dat zij Catou's pup en geweldig leven zullen bieden.
Een meer uitgebreid verslag van het afscheid zal nog volgen... Evenals nieuwe foto's in het album...!
Foto's, foto's, foto's...
Drukte alom...
Catou begint de pups af te snauwen. Dat moedig ik aan, omdat ze daarmee ook al grenzen leren kennen. Kyra moppert ook wat af. Vooral als ze proberen via haar ligbed naar binnen te gaan vanuit de tuin. Ze begrijpen precies wat ze bedoelt. Catou voedt de pups nog zo’n drie keer per dag. ’s Avonds voordat ik ga slapen nog eenmaal onder lichte dwang. In de melk zit veel weerstand voor de pups en gezien de enting pas gisteren hebben gekregen, is alles meegenomen. Ze vindt de pups niet meer zo leuk en dat is ook logisch als je ziet hoe ze zich op haar storten. Toch is ze nog helemaal gaaf en heel. Het lijkt kennelijk erger dan het is.
De afgelopen dagen waren erg druk, lang en hectisch. Al eerder heb ik in het dagboek willen schrijven, maar de dagen zijn zo snel gevuld dat dit niet eerder lukte. Ook de vele bezoekjes van de nieuwe eigenaren, familie en vrienden, doen de dagen voorbij vliegen. En natuurlijk zorgt dit alles voor mij ook voor een goed excuus om zoveel mogelijk tijd met Catou's kinderen door te brengen.
Zondag hebben we de puptest gedaan. Twee meisjes hebben me verbaasd met hun gedragingen tijdens de test. De rustige kwam uit de test als vrij, levendig en niet onder de indruk en juist de felle tante, liet zich niet verleiden tot spel tijdens de test. De meeste uitkomsten waren dus zoals verwacht en dit maakte het soms wat makkelijker om een bepaalde match te maken tussen de pup en nieuwe eigenaren.
Alle pups hebben nu een naam en de aanstaande baasjes weten welke pup ze straks in hun armen kunnen sluiten. De komende dagen zal ik weer werken aan het maken van portretjes en dan met hun 'nieuwe' naam erbij.
De verzorging van de pups wordt nog almaar intensiever. Ze kunnen de boel aardig op stelten zetten en eisen 's ochtends gezamenlijk met spoed in de tuin te worden gebracht. En dat allemaal met een hoop kabaal. De speelkwartiertjes zijn speeluurtjes geworden en de poepjes en plasjes zijn alles behalve schattig. Het is hard werken met het 10-tal! Alles buiten de kleintjes om staat op een laag pitje. Alle energie gaat naar het span.
Gisteren was een lange dag. De chipper is langsgeweest om 12:15, waarbij alle namen aan de pups zijn gelinkt. Opletten geblazen dus, dat er geen verwisselingen plaatsvinden. Na het inbrengen, wat bij de meeste met een klein piepje gepaard ging, en bij anderen met een hoop protest, speelden ze even vrolijk verder in de tuin. Alsof er niets gebeurd was.
Om 17:00 was het dan tijd voor een eerste bezoek aan de dierenarts. Ik heb een dubbele afspraak gemaakt, zodat ik in twee groepen de pups kon vervoeren. Wel zo overzichtelijk, wat rustiger en veiliger. De jongens waren duidelijk rustiger in de auto dan de meiden. Catou is meegeweest om wat rust over te brengen op de pups en op de terugweg lagen ze bijna allemaal heerlijk achterin te slapen.
Vandaag hebben de pups hun ontwormingskuur weer gehad. Ze hebben allemaal zonder problemen de behandelingen van gisteren doorstaan en dus was er genoeg rust in het lijfje om dit te doen. De nageltjes zijn een dag of vijf geleden nog geknipt, maar dat is nu niet meer nodig. Met al het geren in de tuin, doen de tegels goed dienst om de nagels mooi te vijlen.
Er is weer een nieuw filmpje geplaatst. Daarbij heeft het stel de grootste lol met hun favoriete speeltoestel! Ook is een nieuw album, voor alweer de zesde week, aangemaakt. Genoeg te kijken weer. De webcam is alleen 's avonds online geweest. Meerdere keren heb ik geprobeert de webcam op de tuin te richten, maar de zon maakt het beeld erg flets, waardoor er weinig te zien is. Toch zal ik weer hernieuwde pogingen blijven maken. Ik hoop dit te kunnen realiseren...
Allemaal een eigen gezicht...
Gisteren zijn nieuwe portretjes van het 10-tal gemaakt. Met heel veel trots kan ik deze nu laten zien. Ze zijn allemaal anders en het grappige is dat duidelijk het rijtje van de meisjes is te herekennen. De reuen zijn net even wat stoerder en iets grover. Door op de afbeelding te klikken, kan deze nog groter worden bekeken!
De meisjes, van links naar rechts: Puppie Roze, Rood, Wit, Geel en Beige.
De jongens, van links naar rechts: Puppie Licht Blauw, Groen, Bruin, Oranje en Donker Blauw.
Het eerste aangekondigde filmpje is geplaats onder het menu. Hier worden de stoeipartijen getoond. Op het volgende filmpje zal onder andere Kyra te zien zijn die in de weer is met een pup. Deze hoop ik snel af te ronden en te publiceren...
10 keer verliefd...
Alweer 4 weken oud zijn de pups afgelopen maandag geworden. Het zijn echte kleine boeven, die samen een behoorlijke wervelwind veroorzaken op het moment dat ze wakker zijn. Het is opvallend hoe graag ze worden aangehaald en daar zelfs om strijden. En natuurlijk ga ik daar maar wat graag in mee. Gevolg is wel dat ik van alle tien vlinders in m'n buik heb. Stuk voor stuk zijn ze geweldig en beginnen al hun eigen karakter meer en meer te laten zien. Afgelopen week ben ik dan ook gestart met het maken van een tabel, een overzicht van bijzonderheden van elke pup. Deze zal de komende weken veel aangevuld worden, zodat dan, voordat de chipper komt, duidelijk zal worden welke pup het beste naar welke nieuwe eigenaren kan gaan. Een enorme opgave waar veel tijd in gaat zitten. Dit is dan ook de één van de redenen
dat ik het dagelijkse wegen nu achterwege laat. Ze passen namelijk ook niet meer allemaal in het weegschaalje en bovendien groeien ze allemaal zo goed dat deze nauwkeurigheid niet meer nodig is. De bakjes met geweekte brokken zijn nu in een mum van tijd leeg!
Gisteren was het weer tijd voor de ontwormingskuur. Dit keer met tabletjes i.p.v. een emulsie, wat heel wat makkelijker ging en ik geen vieze gezichten heb gezien bij het stel. Ook was het weer hard nodig om de nagels te knippen. Ze zouden niet alleen moeders, maar ook elkaar hiermee behoorlijk schade kunnen toedoen.
In de gallerij zijn weer heel wat nieuwe foto's toegevoegd. Allemaal tuinfoto's waar ze nu een aanzienlijk deel van de dag verblijven. Ik heb een hoekje gecreeërd waar ze heerlijk uit de wind kunnen liggen. Zodra ze wakker zijn rennen ze de hele tuin door en genieten duidelijk van deze nieuwe omgeving. Met enige verbazing wordt soms een auto of fietser gevolgd, die voorbij komt. Ook voorbijgangers genoeg die even blijven staan om het kleine grut te bekijken. Natuurlijk zit de poortdeur nu extra op slot, zodat het 10-tal compleet blijft en er niemand een graai uit de tuin kan doen.
Kyra heeft al wat gespeeld met haar neefjes en nichtjes en ook tante Duna heeft even met ze mogen spelen. Duna vindt alles goed en laat zich bestormen door een aantal tegelijk. Kyra speelt de juf en zoals ik van haar gewend ben, geeft zij de eerste wijze lessen in communicatie. Jifex (de kat) vindt het iets te overdadig en laat zich niet in de tuin zien, zolang ze wakker zijn. Nkosi (de andere kat) stapt dapper door de tuin en vindt veel te veel goed. Hem zal ik nog in bescherming moeten nemen de komende tijd.
Veel nieuwtjes op deze website lopen wat vertraging op, vanwege alles wat bij het grootbrengen van een nest komt kijken. Op het moment moet ik uitkijken niet oververmoeid te raken. Brokjes weken, pups voeren, poepjes ruimen, ren verschonen, wasjes draaien, tuin aanspuiten, met de grote meiden wandelen, de mail bijhouden, foto's maken, etc. Zomaar een greep uit de dagelijkse bezigheden. En zoals de nieuwe eigenaren al ervaren hebben is het maar wat moeilijk je ogen van ze af te houden. Nu gaat er vanzelfsprekend ook steeds meer tijd zitten in het observeren van de pups. Uit hun spel, ontdekken van nieuwe dingen, reageren op nieuwe situaties en geluiden is een boel af te lezen. En dit alles moet dan weer verwerkt worden in het overzicht van de profielen. Alles bij elkaar een dagtaak! Heel leuk en vreselijk genieten, maar niet verwaarloosbaar zwaar.
Hopelijk kom ik morgen toe aan het uploaden van een nieuw filmpje. Iets om naar uit te kijken om het stel in beweging te zien. Daarop zal ook Kyra te zien zijn die met een pupje bezig is....
Pups in de tuin...!
Wat was het een heerlijke dag vandaag. Voor de tweede maal hebben de pups de tuin verkend. Gisteren zijn ze al een minuut of 20 voor het eerst in de tuin geweest. Dit was uiteraard weer commotie alom. Is dat even gek, die wereld daarbuiten, waar de vogels ineens hard klinken, er wind waait, auto's voorbij rijden en het weer heel anders ruikt als in de vertrouwde werpkist en ren... Er werd dan ook weer veel 'geloeid' en op het moment dat ik op de grond ging zitten zaten ze al snel of op schoot of lagen dicht tegen me aan. Wel zo vertrouwd!
Vandaag ging het al meer ontspannen en werd er na een paar minuten heel wat afgewandeld. De pups zijn steeds al snel moe en zeker met zoveel nieuwe indrukken. De meest favoriete plek om te slapen was al snel het hondenveldbedje.... daaronder dus! Vandaag zijn ook weer een aantal nieuwe eigenaren op bezoek geweest. Dat was weer erg gezellig. De verbazing over de groei en ontwikkeling van de pups was groot. De pups genoten van alle aandacht en het bezoek van de capriolen van het 10-tal...!
In het fotoalbum zijn wat nieuwe foto's van de belevenissen in de tuin toegevoegd in het, al bestaande, laatste nieuwe album.
Veel te vertellen...
Er is de laatste week veel te vertellen geweest, maar weinig tijd om dit op de website te vermelden. Hierbij een poging voor een inhaalslag.
Drie dagen geleden is een nieuw filmpje onder het menu geplaatst. De aankondiging hiervan werd door een storing weer verwijderd en ik had even niet de moed het opnieuw te doen. Het filmpje is er één met veel decibellen. Zet het geluid dus maar niet te hard!
De nageltjes zijn ondertussen al weer twee maal geknipt. Natuurlijk weer om onaangename krassen bij Catou te voorkomen. Dat het voeden vervelend wordt voor haar is duidelijk. Zeker als je voelt dat hun verhemelte harder begint te worden en de tandjes langzaam beginnen door te komen!
Nieuwe bandjes zijn omgedaan. Witje is voorlopig weer even aan haar bandje te herkennen. Het leuke aan een draadhaarnest is dat alle pups erg van elkaar kunnen verschillen. Zonder bandje zijn ze voor mij al herkenbaar. Allemaal zo anders, maar zo vreselijk leuk!
Het worden al kleine individuutjes, die allemaal al wat typische kenmerken vertonen en een eigen uitdrukking. De portetfoto's hieronder spreken boekdelen. De lefschoppers zijn er al uit te pikken. Vaak weet ik al wie er protesteert in bepaalde situaties. En van te voren weet je ook al wie de meeste 'problemen' gaat geven bij het nageljes knippen.
Het wegen houden we dagelijks nog steeds vol. Alle pups doen het uitstekend, maar ik blijf ze toch graag op deze manier monitoren. Sinds gisteren eten ze ook geweekte brokken. De dagen ervoor hebben ze al vaak een schaal speciale puppymelk gekregen, maar dat viel niet zo in de smaak. De geweekte brokken gaan er in als pap. Lekkere pap! Ze reageren er goed op. Dat wil zeggen dat de darmen niet klagen. Gelukkig maar, want zo kan Catou steeds meer ontzien worden.
Het is genieten van de ontwikkeling die ze nu doormaken. Geweldig hoe ze op bepaalde nieuwe dingen reageren. Bijvoorbeeld een piep-speeltje: Allemaal stil en afwachtend wat de rest ervan zal vinden. Vervolgens willen ze dat gekke ding dan toch wel even van dinchterbij bekijken.
Naast het genieten is het échte harde werken rond de verzorging begonnen. Dit is iets dat zeker niet te licht moet worden opgevat. Er komt veel bij kijken om de pups in een hygiënische en veilige omgeving te houden. Daarnaast moet dit naar mijn idee gebeuren in een prikkelrijke omgeving (in de woonkamer), waardoor het huis volledig in puppystemming is. De werpkist en de ruimte eromheen moet constant schoon gehouden worden. De wasmachine draait dan ook overuren en kranten worden aan alle kanten verzameld. Dit is zo belangrijk om de eerste stappen naar zindelijkheid te maken.
Het bovenstaande is even om de het fokken van een nestje in perspectief te stellen. Mijn website moet niet worden opgevat als een promotie voor het fokken van een nestje. Op vele vlakken heeft het vele voor- maar vooral ook nadelen. Iets dat veel mensen vooraf niet beseffen. Op dit onderwerp zal ik binnekort eens uitgebreidt terugkomen.
Er is mij natuurlijk al meerdere keren gevraagd of ik al weet welke pup zal blijven. Geen idee! Het is maar goed dat de keuze voor een teefje in ieder geval vast staat, want anders werd het helemaal een onmogelijke opgave. Natuurlijk gaan de karakters straks de keuze wat makkelijker maken. Maar hoe dan ook heeft deze oma 'last' van vlinders voor alle pups. Uit ervaring weet ik dat dit stukken minder wordt als ze over een paar weken gaan samenspannen en gezamenlijk gaan opereren: 'wat kunnen we nu weer eens gaan uithalen'. Met veel plezier zal ik zal dan uitzwaaien als ze naar hun leuke nieuwe baasjes gaan. Alle nieuwe eigenaren heb ik ondertussen ontmoet en zowel de pups als ik hebben het erg getroffen met hen. Vrijwel alle (!!!) pups kunnen zich verheugen op het mogen werken op het jachtgebied. We kunnen ons nu al verheugen op de verhalen die komen gaan.
Morgen hoop ik het fotoalbum weer aan te vullen. Voor nu hieronder weer portretjes van de jongens en meiden. Natuurlijk weer door op de afbeelding te klikken, nóg groter te bekijken. In dezelfde volgorde (van geboorte) als de vorige serie. Om te beginnen, nu drie weken oud, de jongens:
Pups geplaagd en verhuisd...
Wie vandaag op de webcam heeft gekeken, zal misschien gedacht hebben dat ze nu wel heel snel groeien. Ze hebben namelijk gebivakkeerd in de tweede 'werpkist', die een maatje kleiner is. Dit was nodig om de grote kist te kunnen afbreken en weer opbouwen. Deze staat nu in de woonkamer. Best moeilijk om ze te gaan missen in de slaapkamer, maar wel beter om de nodige nachtrust te krijgen. De energie zullen we immers de komende tijd hard nodig hebben. In de woonkamer is ruimte om een uitloop te maken. Hier zullen ze binnen enkele dagen al aan toe zijn. De eerste stap naar zindelijkheid, wanneer ze (hopelijk) ervoor kiezen om naast het bed te toiletteren.
Vandaag zijn ook alle pups erg geplaagd. Ze hebben hun eerste dosis ontwormingskuur gekregen. Dit viel niet in de smaak! Heel wat protest, bellen blazen en verzet, maar ze hebben allemaal hun portie binnen gehad. Over twee weken zullen ze opnieuw een dosis krijgen en dat zal naar verwachting wat minder 'soepel' gaan als vandaag.
Morgen gaan we eens proberen wat extra melk op een schaal te geven. Hopelijk kan ik dezelfde dag hier wat indrukken van laten zien...
Er valt steeds meer te zien...
Niet alleen is voor de bezoekers van deze website weer een hoop nieuws te zien in de Gallerij... ook voor de pups gaat een nieuwe wereld open! Sinds vrijdag beginnen de eerste oogjes zich te openen. Met 11 dagen was puppie roze de eerste en haar broertje oranje volgde snel. Hoewel de oogjes langzaam opengaan, is voor hen nog niet zoveel te zien. Dit moet eerst verder ontwikkelen. Ondertussen zijn ze druk met het oefenen op vier pootjes te lopen. De meesten gaat dit al aardig af. Leuk is ook dat ze veelal wat weg wandelen om, buiten de ligzone van het moment, even een plas of grotere boodschap te doen.
Twee pup lieten me de afgelopen week schrikken door wat gewicht te verliezen. Gelukkig ging het bij beide maar om één dag en hebben ze het de volgende dag ruimschoots goed gemaakt. Gemiideld wegen ze nu ruim een kilo, waarbij het verschil tussen de zwaarste jongen en lichtste meid een ons of vier is. Behoorlijk dus!
Catou kiest er steeds meer voor om buiten de werpkist te liggen. Daar ligt ze heel wat rustiger en komt ze wat aan welverdiende slaap toe. Zodra er geklaag te horen is door knorrende maagjes, snelt ze zich naar de slaapkamer om al haar kinders te voeden.
Vandaag zijn alweer alle nageltje geknipt. Zo hard als hun gewicht toeneemt, zo hard lijken de nagels ook te groeien en om te voorkomen dat ze mamma pijn doen, zijn ze weer gekortwiekt.
Begin deze week is de foto van puppie rood op mijn hand gemaakt. Nog maar een paar dagen verder, past dit al niet meer. Het gaat allemaal erg snel. Het was leuk hoe ontspannen de pup was tijdens het liggen op mijn hand. Als ze moe zijn van het drinken, kan je ze in allerlei posities leggen. Kijk ook maar eens in de Gallerij...
We kunnen niet wachten tot we ze in de tuin kunnen laten spelen. Kyra, Catou en de twee kattenjongens vermaken zich al prima daar. Vooral het gras wordt erg gewaardeerd. Dat de pups dit leuk gaan vinden is vrijwel zeker, maar of ze het gazonnetje ook heel laten...
Even voorstellen...
Zaterdagavond was het voor het eerst nodig om 180 nageltjes te knippen. De nagels groeien bijna even hard al de pups zelf en kunnen Catou behoorlijk zeer doen. Je kan het nu nog vergelijken met scherpe kattennagels en zo is het goed voorstelbaar dat dit allemaal kleine wondjes bij moeders zou gaan geven. De truc om enigzins rustig te kunnen knippen is de pups eerst te laten drinken. daar worden ze goed moe van en zo heb je ongeveer een halve minuut te tijd om zonder worsteling de nageltjes te kortwieken. Zo gezegd, zo gedaan. Alhoewel... niet allemaal waren echt slaperig genoeg, dus ben je daar al gauw lang zoet mee.
Dan hebben alle pups verse bandjes gekregen. Ik denk dat zit wel goed te zien was op de webcam.
Zoals al aangekondigd, werd het tijd om de eerste portretjes te maken. Alle meiden bij elkaar en alle jongens op een rij. Mag ik u even voorstellen... de meisjes:
En natuurlijk de jongens:
Klik op de afbeeldingen om ze groter te bekijken!
Fényes Varázs en filmpjes...
Op de webcam is goed te zien, wat ook al in de groeitabel staat weergegeven. Ze groeien enorm! Het is leuk te merken dat ze steeds meer ontspannen zijn bij het oppakken. De eerste dagen gaf dit een schrikreactie, waarop dan veel protest volgde. Nu gaat het heel wat rustiger. Catou begint ook steeds meer te wennen aan het moederschap. Ze neemt nu meer de tijd om buiten de werpkist te eten. En dat moet ook wel, want ze moet immers tien mondjes voeden. Als één pup honger krijgt en dit luidkeels laat merken, maakt hij vaak alle broers en zussen wakker. Dat zorgt dan weer voor redelijk wat geweld om bij een tepel te komen. Het geluid dat ze dan maken is niet op de webcam te horen. Daarom is hieronder een filmpje te zien mét geluid. Soms drinken ze heel stilletjes en een ander moment met heel wat decibellen! Een paar minuten later vallen ze dan gezamelijk weer in slaap. Prachtig! Soms is al het gebrom en gepiep een beetje lastig, met een werpkist naast mijn bed.
Als we wat verder zijn zullen ze verhuizen naar de woonkamer. Voorlopig is het zo wel erg gezellig.
Het filmpje (nu verwijderd uit het dagboek, vanwege de vertraging die deze veroorzaakte) is het begin van een nieuw item op deze website. In het hoofdmenu zal in de toekomst onder 'filmpjes' nog meer te zien zijn. Zo kunnen de belangrijke nieuwe gebeurtenissen vastgelegd worden, die gemist worden op de webcam.
In de Galerij zijn ook weer wat nieuwe foto's toegevoegd. Om direct een diashow te bekijken, klik dan hier.
Pups twee dagen oud
Alles gaat voorspoedig. Catou heeft bewezen een goede moeder te zijn. Bij het uitlaten heeft ze een fiks tempo. Gauw haar behoefte doen en dan weer rap terug. Vlak bij huis zingt ze dan nog een paar keer op haar manier, alsof ze wil zeggen dat ik op moet schieten.
Alle felicitaties, telefoontjes en berichtjes zijn erg leuk. Hier genieten we enorm van. Ook fijn om te horen dat alle moeite om de webcam aan te sluiten nu zo gewaardeerd wordt!
De pups groeien enorm. Met het heertje licht blauw aan kop. Het is duidelijk dat ze snel aan hun tweede bandje toe zullen zijn. Nouja...derde, want de geboortebandjes hadden toch wel wat geleden onder al het vruchtwater. Wit was in het geheel niet meer te herkennen.
De groeitabel zal ik elke avond aanvullen.
Kyra is een nachtje gaan logeren bij mijn ouders. Ze vindt het allemaal mooi en zou het liefst in de werpkist erbij gaan liggen, maar mist haar beweging tijdens de wandeling.
Hoe het is gegaan...
Zaterdagavond werd Catou onrustig. Ze hijgde meer en wist niet meer hoe te gaan liggen. Het laatste was in mindere mate al eerder en dat is niet zo vreemd met zoveel druke in je buik. Vanaf dat moment leek het elk ogenblik te kunnen gaan gebeuren. De nacht verstreek en 's ochtends op zondag nog geen weeën te zien. Het werd later en later. Catou had een lange aanloop naar volledige ontsluiting nodig. '
Zondagavond had ze de werpkist ingeruild voor een krappe plaats naast Kyra in de mand. Daar was ze hevig Kyra aan het verzorgen. Om 22:10 was de eerste duidelijk wee te zien. Catou werd naar de werpkist geleid. Ze trilde over haar hele lijf en begon te mopperen. De weeën volgden elkaar nu snel op. Na een paar minuten zag je duidelijk dat de eerste pup onderweg was. En de eerste, dat valt niet mee. Puppie roze kwam in een kopligging op de wereld, zonder de vliezen. Haar snuitje was al te zien en ze hapte al naar lucht. Ik kon zien dat het al kon ademen. Het was even wachten op de volgende wee. Met wat masseren tijdens de twee sterke weeën die volgden kwam puppie roze ter wereld om 22:25. Moeder had een paar seconden nodig voordat het instinct haar zei, de placenta en vliezen op te eten. De eerste pup deed het direct erg goed en was enorm bewegelijk. Dat maakte Catou wat nerveus. Ze pakte haar dochter geregeld op als ze naar Catou’s zin te ver weg kroop.
Daarna moesten we lang wachten op de komst van de tweede. Na twee uur en 8 minuten werd een eerste zoon geboren. Met 420 gram en daarmee het grootste kind, is het niet zo gek dat het een moeizame reis voor hem en Catou was. Toen puppie lichtblauw er eenmaal was ging het snel. Na pupje 6 hadden we nog een wat langere pauze van ruim een uur, maar alle anderen volgden elkaar na gemiddeld een kwartier op. Het was soms moeilijk het bij te houden en te realiseren hoeveel het er al waren! Na pupje 8 ga je voorzichtig hopen dat het daarbij zal blijven. Een eerste nest met 10 pups is toch wel wat overdadig. Maar we zijn gelukkig met allemaal en prijzen ons erg gelukkig dat alles zo goed is verlopen. Deze ‘oma’ is erg dankbaar!
Alle pups zijn zonder problemen geboren. Sommigen lieten direct, en anderen binnen een minuut, duidelijk van zich horen. Gemiddeld zijn de pups wat aan de kleine kant, maar na nog geen 24 uur zijn ze voor een tweede maal gewogen en ze groeien naar wens. Natuurlijk houden we de wat kleinere goed in de gaten en leggen die wat vaker aan bij moeders aan de beste tepels. Onder het menu item ‘pups’ staat een pagina met een groeitabel. Daar staan bijvoorbeeld ook de tijden dat de pups zijn geboren en de bandjes die ze hebben gekregen. De pups zijn erg levendig, zoals goed op de webcam is te zien, en laten direct weten wanneer er iets niet naar hun zin is.
Kyra is er de hele bevalling bij geweest. Ze vond het reuze spannend. Ook zij reageert als een pup protesteert. Mooi is dat. Catou laat Kyra de pups besnuffelen. Ze vindt het allemaal prima… Natuurlijk vindt Kyra het minder leuk dat er geen lange wandelingen gemaakt worden op het moment. Maar opa en oma (mijn ouders) passen graag op en nemen haar mee als ze Duna (ook een draadje) gaan uitlaten.
In de Galerij zijn al heel wat foto’s geplaatst en zullen met regelmaat worden aangevuld en natuurlijk zijn de pups via de webcam te bewonderen.
Pups zijn geboren!
Catou heeft 10 (!) prachtige pups gekregen. Het zijn 5 reutjes en 5 teefjes. Moeder en alle pups maken het uitstekend. We zijn allemaal erg moe, maar voldaan. Morgen meer en tevens de link naar de webcam.
De bevalling is begonnen
Op zondag om 22:25 was het zover. Catou is begonnen met bevallen. Nu om 0:48 zijn drie pups geboren. Eerst een meiske en vervolgens twee reutjes. Morgen meer nieuws, want we hebben het nu te druk. Dan volgt ook een uitgebreid verslag.
't zal niet lang meer duren...
Gelukkig...na een dag dat de website offline is geweest, zijn we weer op het net te zien. Er was gisteren ook niets nieuws te melden. Nu is dat anders.
Het lijkt niet al te lang meer te kunnen duren, voordat de eerste pup zich zal aankondigen. Catou heeft niet meer gegeten. Gisteravond al niet meer. Maar wilde zonet nog wel een paar superheerlijke snoepjes. Ze Is nog steeds vrij rustig. Gaat af en toe staan, graaft een paar keer en gaat dan weer lekker liggen. Valt ook nog steeds in slaap. Al met al verloopt het erg rustig. Haar temperatuur is op het moment 37 graden. Dat is ongeveer een halve graad lager dan normaal. Het vermoeden is dat ze vannacht de daling heeft gehad. Toen lag ze ook al steeds erg te hijgen.
Gisteren hebben we nog genoten van de nieuwe tuin en het heerlijke zonnetje. Een lekker kussen buiten en Catou vermaakte zich wel. De foto's spreken voor zich!
Zwaargewicht...
Catou is afgelopen maandag voor het laatst gewogen. Dat was best even schrikken, want opnieuw is ze 1,5 kg aangekomen. In totaal nu dus 6,5 kg, wat maakt dat ze nu bijna 30 kilo weegt! Het wordt nu echt wel erg zwaar. De ademhaling wordt duidelijk zwaarder en veel eten in één keer, past eenvoudigweg niet. Ondanks de ongemakken, blijft Catou het prachtig vinden om te wandelen. Ze wil duidelijk niet onder doen voor de rest.
Hier ook nog wat plaatjes van het programma 'In the Womb', waar ik al eerder hier in het dagboek naar verwees. Het zijn Golden Retrievers, maar geeft uiteraard ook een goed beeld van de pups op het moment.
Mijn hand heeft heel wat keren lange tijd op Catou's buik gelegen om de pups te voelen. Nu is dat eigenlijk niet meer nodig. Je kan ze namelijk al op enige afstand zien bewegen. Je ziet geregeld een hoofdje en dan weer wat pootjes wat uitsteken. Wat in drukte in Catou's buik. Nu maar hopen dat ze allemaal op gezette tijden slapen... Nog twee tot vier dagen en dan zal de bevalling beginnen. Met gezonde spanning wachten we dat moment af...
Ondertussen wordt hard gedacht over de namen van de pups. Uiterlijk 10 dagen na de geboorte moeten we deze doorgeven aan de Raad van Beheer. En dat valt niet mee. Alle namen zullen met een 'A' beginnen. Een aantal nieuwe eigenaren zijn ook al hevig in conclaaf gegaan hierover. Eén naam is al bekend. Dit houden we nog even geheim. Eerst zien wat de natuur heeft besloten wat de verdeling van de reuen en teven betreft. We zullen het snel weten....!
Nog even...
Volgens de 'officiële' berekeningen zullen de pups nog 8 dagen op zich laten wachten. Maar Catou is al 5 kilo aangekomen en is niet vet. Met andere woorden, de gewichtstoename bestaat alleen uit pups én hun 'behuizing' natuurlijk. Omdat dit nogal wat is voor een teefje dat normaliter 23,5 kg weegt, is de verwachting dat de uitspraak van de dierenarts juist is. Ze zal vast 'goed vol zitten'. We houden er dan ook sterk rekening mee dat zaterdag of zondag de bevalling zal beginnen. Ongelooflijk spannend! We zijn er nu helemaal klaar voor. Alles is gereed. Ondertussen wordt het voor Catou wel wat zwaar. Een sprintje trekken is er nog wel bij, maar ze kijkt nu liever aan de zijlijn toe hoe Kyra het veld afzoekt.
Verder vindt ze het nu extra fiijn om op schoot te liggen. Sowieso wijkt ze geen moment van mijn zijde. En dat mag nu ook! Ze eet veel, maar is wel erg kieskeurig. Best vreemd, want normaal gesproken haalt ze nooit haar neus op voor haar eten, maar nu moet het extra lekker gemaakt worden. Het zullen de hormonen wel zijn en daarom ga ik daar even volledig in mee. Geregeld wordt Catou's temperatuur nu opgenomen. Zodra er een daling hierin is te bemerken, zal de bevalling binnen 24 uur volgen. Natuurlijk zal ik dit dan ook direct melden.
Een warmtelamp hangt nu boven de werpkist. Gezamenlijk hebben we deze uitgetest. Jawel, we hebben samen gekeken of de werpkist lekker ligt en ik moet zeggen, dat is best prettig! Natuurlijk was dit vooral om Catou zich hier thuis te laten voelen (smoesjes:)).
Het kostte heel wat gepruts, maar de webcam werkt via internet. Dit was even lastig, als je alles in eigen beheer wilt houden. Zodra de bevalling achter de rug is, zal duidelijk een link geplaatst worden. Tot die tijd is nog even niets te zien, maar straks des te meer!
Vandaag hebben we heerlijk gewandeld met een aantal aanstaande baasjes van de pups. Heel leuk om weer een aantal bekenden te zien en het was een fijne kennismaking met de aanstaande baasjes, die voor het eerst een Vizsla Draadhaar in huis zullen gaan nemen. Ook was het geweldig dat Jinke erbij was, natuurlijk met Jarda, de aanstaande oma. Al met al genieten!
Komende week zal ik vaker kort verslag doen van de ontwikkelingen. De laatste week was erg druk, zodat het even stil was. De laatste week willen we zo ontspannen mogelijk doorbrengen en dus hopelijk alle tijd om hier verslag van te doen.
Tonnetje rond...
We zijn alweer een ruime week verder nadat de laatste foto genomen is. Hieronder is weer wat te vergelijken. De linkerfoto is genomen op 23 februari van vandaag op 2 maart is de rechterfoto genomen. Ze wordt duidelijk tonnetje rond, en dat terwijl Catou nog zeker twee weken te gaan heeft. Ze staat wat ver gestrekt, maar het verschil moge duidelijk zijn!
Het maken van de foto's ging vandaag wat gehaast. Door het vergeten van het opladen van de batterijen, drong de tijd en dat is misschien wel te zien aan de kwaliteit.
Het leek vandaag wel lente. De honden genoten allemaal van de overgelopen sloten. Vooral de 'jeugd' Duna en Lany hebben veel plezier gehad met het ontdekken hiervan. Klik maar op de afbeelding van de twee zusjes voor een grotere weergave. Bijkomend voordeel voor ons is dat het water in de Broekpolder zo (bijna absurd) schoon is, dat de honden helemaal opgefrist mee naar huis gaan.
Vandaag was het even schrikken tijdens de wandeling. Na een week nagenoeg dezelfde route te hebben gewandeld, weken Saskia en ik hier vandaag vanaf. En dat had logeetje Báró niet in de gaten. En op mijn beurt had ik dat niet in de gaten. Het fluitje bereikte hem niet. Saskia heeft vervolgens een route gelopen, waar Baro uit zou moeten komen en ik snelde me in de richting van de welbekende route. Tjee, wat is hij geschrokken, maar na een minuut of 15 en veel gefluit later waren we herenigd. Hij was slim genoeg terug te komen lopen over het pad. Even later hadden we Saskia en consorten ook weer gevonden.
Omdat ik almaar aan het fluiten was geweest, had Catou niet in de gaten dat dit signaal ook wel eens voor haar bedoeld kon zijn. Zij had het reuze druk met fazanten zoeken. Ver in het veld zag ik de één na de ander opgaan. Weten waar Catou uithing was dus niet zo moeilijk. Op een gegeven moment vond ze het tijd om terug te komen. Maar ze was zo opgegaan in haar spel dat ze al piepend het veld uitkwam. 'Waar is het vrouwtje nou toch?'. Na hard roepen had ze in de gaten waar ik was. Al klagend rende ze op mij af. 'Dat was toch niet de bedoeling geweest om zo lang bij het vrouwtje weg te zijn.' Zo, we waren weer compleet. Zo'n hectische wandeling heb ik in tijden niet meegemaakt en zeker niet met mijn eigen honden, maar je hebt van die dagen...
Op de hondenschool werd ik nog gewaarschuwd dat teven tijdens de dracht en na een nest hun passie kunnen verliezen. Nou, dit verhaal lezend, bent u er ook vast van overtuigd dat dit niet het geval zal zijn. Catou is op dit moment alleen maar fanatieker aan het worden.
De werpkist staat klaar. Dat was weer even een klus, want het betreft weer ouderwets handwerk. Maar het is gelukt. Met dank ook aan Jinke, die een matrasje beschikbaar heeft gesteld, dat gelukkiger wijze precies past. Het zal de aanstaande moeder en pups niet aan comfort ontbreken. Nu alleen nog een warmtelamp erboven en alles is in kannen en kruiken.
Een ander projectje waar nog aan gewerkt wordt is de aansluiting van een webcam. Een paar beelden per minuut, is niet zo leuk als een constante verbinding, maar daar zitten dan ook wel wat haken en ogen aan. Het is al wel gelukt, maar dan is er slechts 5 minuten lang verbinding. Met een beetje geluk is dit straks vrijwel continu. Een duidelijk link zal dan natuurlijk aan de website worden toegevoegd.
Nog drie weken te gaan...
Het moment van de bevalling komt steeds dichterbij. Heel spannend. Voor een heel leuk fragment van het programma van hoe de pups er nu bijzitten. Klik dan op het op het volgende programma: 'In the Womb'. Dit programma wordt iedere zondagavond op National Geografic. uitgezonden. Helaas heb ik zelf de hele aflevering niet gezien, maar het fragment is ook al erg leuk. Hieronder twee plaatjes van dit programma. Op de eerste zoals de pups er ongeveer uitzagen ten tijde van de scan. De tweede afbeelding geeft een indruk van hoe ze er nu uit zullen zien.
Het gaat goed met Catou. Ze is duidelijk aan snelheid aan het verliezen, maar dat is niet zo vreemd natuurlijk. Er zitten ook al aardig wat grammetjes aan. Ze begon met een gewicht van 23,8 kg. Op 31 januari woog ze al 24,8kg, terwijl er toen nog maar weinig te zien was( zie ook de onderstaande foto). Nu zit haar gewicht (22 februari gewogen) op 25,4 kg en is voor iedereen duidelijk dat ze een moeder wordt! Kijk maar eens op de onderstaande vergelijking. Op de tweede foto heeft ze net een duik in de sloot genomen had.
Gisteren zijn we op stap geweest met Saskia en Jinke. Dat maakte dat we een groep van 7 (!) Vizsla's bij ons hadden. Ze vermaakten zich uiteraard prima. De wildstand lijkt op het moment uitstekend in de polder, want de honden hadden het maar wat druk met het vinden en opstoten van fazanten. Nog even en dan mag het niet meer. Dan moet de rust wederkeren, zodat ook zij in alle rust de jongen groot kunnen brengen. Op een foto van de vorige wandeling is Catou gebiologeerd door wat veertjes op de grond (klik hier voor die foto).Deze wandeling werd duidelijk wie de oorzaak is. We kwamen namelijk tijdens onze wandeling van gisteren op dezelfde lokatie wat roofvogels tegen. Als ik me niet vergis waren het valken. En daar kon ik het hierboven staande fotootje van schieten. Nu is gebleken dat ik mij wel vergiste... In het gastenboek werd ik erop gewezen dat het buizerds zijn. Hartelijk dank voor deze verbetering!
De onderstaande foto moest ik ook zeker hier delen. Een aanstaande moeder 'on point'. Het is wel duidelijk dat de pups de juiste basis meekrijgen! Prachtig om haar duidelijke buikje met pups zo vast te kunnen leggen. Ze is dan wel wat minder snel en neemt niet meer zoveel risico's door overal doorheen te razen, maar haar neus zorgt nog steeds voor de onmiskenbare drang. Iets wat de dames beiden het allerleukste vinden: fazanten vinden!
Duidelijke veranderingen...
Catou is langzaamaan aan het opbollen. De veranderingen gaan de laatste dagen ineens erg snel. Als ze bij me op schoot ligt (jawel, schoothonden in maxiformaat), zie je zelfs al af en toe een pupje duidelijk zitten. Het aanstaande moedertje praat al altijd graag, maar nu heeft ze duidelijk vreselijk veel te vertellen. Geweldig! We zijn al over gegaan op puppyvoer voor haar, zodat ze zo veel mogelijk en rijke voedingsstoffen binnenkrijgt. En hier heeft ze duidelijk behoefte aan. Ze groeit met de dag en de 'melkfabriek' is aan het opstarten. Het dametje is wel wat kieskeurig aan het worden. Ze is altijd een erg makkelijke eter, maar nu stelt ze toch wel prijs op wat lekkers erdoor heen. Natuurlijk geef ik haar daar nu haar zin in. Normaal gesproken benik een strenge 'moeder' maar nu vertroetel ik haar maar al te graag.
D'r frisbee is nog steeds een feest. Wat haar betreft kan ik blijven gooien. Ook zijn we gisteren weer naar de hondenschool geweest, waar we het goede nieuws ook vol trots hebben gedeeld. Op de dag van de echo zijn we weer de polder ingeweest en ook daar was ze nog steeds Catou zoals ze graag gezien wordt. Op fazantenjacht, klik hier maar voor de foto, slootjes overspringen en vooral veel lol makend:
Wat de nacht betreft is het anders dan anders. De meiden slapen bij mij in de slaapkamer en hebben daar ieder een eigen bed. Toch kiezen ze er altijd voor om samen in een mand te liggen. Tot nu, want Catou vindt het wat krap worden en kiest nu voor haar eigen bedje, met nieuw kussen, zodat ze erbij ligt als de prinses op de erwt.
Met nog vier weken te gaan is de tijd al erg snel gegaan. We gaan nu de definitieve voorbereidingen treffen. Een (tweede) grotere werpkist maken, de tuin verder afwerken, tig wasjes draaien om genoeg kleden op voorraad te hebben, namen verzinnen en ga zo maar door. We komen de tijd dus wel door en genieten ondertussen met volle teugen van de veranderingen van Catou.
De echo!
Wat uurtjes later dan de bedoeling was, kan ik nu nieuws melden. De reden van de vertraging is een modem, die het 'even niet meer wist'. Eerst maar wandelen dus...
Vanochtend waren we om 9:30 bij de dierenarts. Groot feest voor Catou, want dat vind ze reuze spannend. Zoveel te snuffelen en allerlei assistentes die een aai geven. Wat wil je nog meer? Vervolgens mochten we de behandelkamer in. Op de tafel werd eerst gevoeld of de vruchten zo al te ontdekken waren. Vanwege de bespiering van Catou was dit niet echt mogelijk! Het atleetje gaf nog niet veel prijs. Op naar de kamer waar het echoapparaat al stond opgesteld.
Catou moest in een al bekende en wat vervelende pose. Namelijk net als met de röntgenfoto's die destijds van haar heupen zijn gemaakt moest ze op haar rug in een mat liggen. Dat is minder leuk, maar ze had wat te kijken, omdat achter ons wat dieren uit lagen te slapen. Ze lag al gauw rustig de boel af te wachten. Haar buikje moest nog wat kaler en vervolgens ging de gel erop. Toen werd het spannend, licht uit en zoeken maar...
Binnen een halve minuut was het al raak! De eerste pups werden gespot en de kloppende hartjes zorgden voor blijdschap en opluchting. Dat ziet er goed uit. De dierenarts begon onderaan en werkte naar boven, richting de ribben. Van te voren had ze al gemeld dat ze niet goed zou kunnen zien hoeveel het er zijn. Daarvan was ik al wel op de hoogte, maar alles was nu zo goed te zien, dat ze kon vertellen dat Catou 'goed vol' zit. Geweldig! Al zwevende zijn we weer naar huis gegaan.
Saskia heeft wat foto's gemaakt en dat valt nog niet mee met een 'vreemde' camera en een donkere kamer. Toch is op de naaste foto van het echoapparaat goed te zien dat in beide hoorns een pup is te zien. Vooral rechts is in het ronde zwarte vlak de pup goed zichtbaar. We zijn vreselijk blij dat we dit goede nieuws kunnen vertellen. Nog 32 dagen te gaan...!
Dé afspraak...
Vandaag is een afspraak gemaakt met de dierenarts. Helaas was degene die de echo's uitvoert in deze praktijk niet op woensdag de 14e aanwezig. Nu is dan ook voor donderdag om 9:30 een afspraak gemaakt. We kunnen niet wachten tot het zover is. De praktijk waar we de echo gaan laten maken is slechts 2 minuten bij ons huis vandaan. Het consult, zo vertelde de assistente, zal ongeveer een half uur duren. Hopelijk kan ik daarna goed nieuws melden op deze pagina...
Opnieuw vandaag de polder ingeweest samen met Saskia en Vizslavriendjes. En dat was genieten van een extra mooi decor in winterse sfeer. Alles was mooi wit en ook de honden genoten weer zichtbaar. Misschien ook wel omdat ze nu niet alleen hun neus nodig hadden voor het vnden van de fazanten, want deze waren nu ook goed zichtbaar. Voor Lanyka was dit eerste keer dat zij sneeuw zag en ook Báró had dit, denk ik, niet eerder gezien. Natuurlijk moest het witte spul eerst geproefd worden en daarna is er heel wat afgerend, gerold en gespeeld. Hier de mooiste foto van mijn twee meiden...
Heerlijk gewandeld...
Vandaag zijn Saskia en ik samen met haar Lany en Barat en mijn Kyra en Catou naar de Broekpolder geweest. Een geweldig wandelgebied, hier aan het einde van de straat. Maar het lijstje met aanwezige draadharen was nog niet compleet, want ook Duna (van mijn ouders), net als Lany de halfzus van Catou en Báró (de logee in quarantaine) waren van de partij. Met de camera in de aanslag is natuurlijk weer geprobeerd van de fotogenieke, maar erg bewegelijke roedel plaatjes te schieten. Natuurlijk moeten de twee mooiste hier in het dagboek gedeeld worden. Catou is onlangs door mij geplukt en zit dus weer keurig in het pak. Misschien dat de foto's meer verklaren over wat ik eerder vertelde over een glans die ze over zich heeft. Oordeel zelf...
Nog steeds een èchte jachthond
Vandaag zijn we weer naar onze jachthondenschool geweest. Gelukkig zijn er geregeld jagers die hun geschoten wild beschikbaar stellen om mee te trainen. Immers de enige manier om goede honden op te leiden. Dit keer een Canadese gans. Een enorm exemplaar, waar ook de grote Golden Retriever reuen moeite mee hadden. Kyra heeft vorig jaar wel een grote gans geapporteerd, maar vond het deze keer wel best. Geen succes dus, maar in dit geval wel humoristisch. Ze heeft namelijk wel de grootste lol gehad bij het overwegen, compleet met gehuppel en bokkesprongen.
Catou heeft duidelijk meer 'drive' in haar aderen stromen. Ze is klein van stuk, maar o zo gespierd en vastberaden. Ze bracht met enig gestruikel de gans tot tweemaal toe bij me. Bij gebrek aan een camera, heb ik wat foto's gemaakt met m'n mobiel en zie hieronder het resultaat. Aan het malle 'krullen' van haar oren kan je zien hoeveel plezier ze had. Natuurlijk ook omdat het vrouwtje zo hevig aan het aanmoedigen was! Trots en tevreden gingen we weer op huis aan...
Eerste tekenen
Natuurlijk mogen we niet te vroeg juichen. Er bestaat altijd nog zoiets als schijndracht en sommige baasjes zien ze wel eens vliegen, maar... Catou vertoont toch al wel wat tekenen van drachtigheid. Haar tepels zijn wat breder geworden en ze is vreselijk hongerig. Ze is altijd wel een goede eter, maar er extra om vragen is niet iets voor haar. Zelfs brokjes die naast de bak zijn gevallen laat ze normaal gesproken liggen, maar nu is dat anders. Ze 'stofzuigt' de keuken door en elk 'verloren' stukje wordt genuttigd, zelfs naast de bak van Kyra.
Verder heeft ze een bepaalde gloed over zich en wat opvalt is dat haar huid soepeler is. Natuurlijk kan dit laatste tussen mijn oren zitten, maar op het moment toont ze mooier dan ooit. We zullen zien...
Vlinders...!
De hartjes hebben plaatsgemaakt voor vlinders. Wat moeten sommige mensen wel niet, in eerste instantie, gedacht hebben bij het openen van de site! Veel leuke reacties van bekenden ook, die moesten lachen om de symbolisering van Catou's hormonen. Ik had immers beloofd wat rariteiten uit te halen met de eerder vallende sneeuwvlokjes.
Catou 'staat' niet meer en de uitvloeiing is vrijwel verdwenen. In vergelijking met eerder loopsheden zou dit een goed teken moeten zijn. Ook verbaasde ik me gisteren, toen zij dacht dat ik alleen zou weggaan. Een hoop protest, wat ze met licht gepiep liet weten. Veel teven worden aanhankelijker en (nog) knuffeliger tijdens de dracht. Zou het...? We tellen ongeduldig af naar de 14e februari.
Eventuele gedragsveranderingen blijven in de gaten gehouden worden, maar we gaan voorlopig gewoon lekker door met wandelen, trainen, frisbeeën en dollen. Zolang ze het leuk vindt, is dat prima én goed voor haar conditie!
Vandaag was het feest! Kyra is 5 jaar geworden. En wat is de tijd snel gegaan, ongelooflijk. Het lijkt als gisteren dat ze in een mandje op de voetenplank van mijn snorscooter zat. Dit hebben we overigens 2 jaar lang volgehouden. Weliswaar al snel zonder mandje, want dat paste niet meer. Gelukkig reizen we nu met z'n drieën heel wat meer comfortabel. Moet ook wel, want als het goed is, wordt het binnenkort heel wat drukker!
Voor de zekerheid
Dinsdagavond zouden Lies, de eigenaresse van Bercsi, en ik elkaar ontmoeten bij een wederzijdse vriendin. Ook Jinke is een Vizsla Draadhaarfan bij uitstek en eigenaresse van Catou's moeder. Haar tuin werd beschikbaar gesteld voor een tweede (voor-de-zekerheid-)dekking. Maar ook dit ging niet vanzelf. Bercsi was teveel afgeleid en Catou maakte te weinig avances. Dit zou niet gaan lukken. Er werd besloten achter Lies aan te rijden, richting Brabant. Om 23:00 werden de twee opnieuw bij elkaar gezet voor een (bijna) nachtelijk avontuur. Na veel gedartel was het opnieuw raak. Deze keer ging het iets makkelijker, maar niet wat het aantal decibellen betreft. Catou liet weer van zich horen.
De koppeling duurde ruim een half uur en wat krijgt een mens kramp wanneer je zolang opnieuw op je knieën de 'situatie' wil ondersteunen! Het lijkt een nog geslaagdere dekking te zijn geweest dan de eerste en we hebben dan ook goede hoop over vier weken goed nieuws te kunnen melden. Het aftellen naar de echo is begonnen (zie ook links op de pagina). Ondertussen zal ik hier geregeld de eventuele veranderingen in Catou's gedrag beschrijven...
Er komt heel wat bij kijken...
Zondagochtend vertrokken we richting Brabant. Vandaag moest het gaan gebeuren. We waren al vroeg vertrokken om nog te kunnen bijkletsen met een draadhaarfokker uit Engeland. Na heel wat Vizslapraat moest de dekking zo laat mogelijk in de middag gaan gebeuren. We kozen hiervoor, omdat het progesterongehalte de dag ervoor nog aan de lage kant was.
Bercsi en Catou vonden elkaar geweldig en de 'klik' was er. Er werd heel wat afgespeeld en het stel had duidelijk voorspel. Geweldig om te zien. Bercsi is een echte heer en maakte Catou het hof. Hij was maar wat voorzichtig en wilde zeker weten of het meisje bereid was. Na wat voorzichtige pogingen, werd het menens. Helaas ging het even mis en Bersci 'schoot mis', zogezegd. Jammer.
De gastheer- en vrouw vroegen me te blijven slapen en ik besloot hierop in te gaan om de volgende ochtend nog een poging te doen. Aan het einde van de ochtend werden 'paps en mams' opnieuw bij elkaar gelaten. Na wat spel, werd een meer ongeduldige Catou bestegen. En na enkele pogingen was het raak. Van te voren had ik flink wat gelezen over hoe dit alles in zijn werk zou gaan en eerder een dekking van een ander ras meegemaakt. Het was mij dan ook bekend dat veel teven (de eerste keer) het koppelen erg pijnlijk vinden en schrikken. Bij Catou duidelijk ook het geval en dat heeft ze goed laten horen. Niet leuk om je teefje zo te horen en dit is dan ook zeker een minder leuke kant van het gebeuren, maar ik was erop voorbereid. Op mijn knieën in het gras heb ik Catou de gehele tijd ondertsteund. Vooral om te voorkomen dat ze in paniek zich zou proberen los te maken. Dit kan dan (ernstige) schade tot gevolg hebben en je wilt het zekere voor het onzekere nemen.
Ruim 20 minuten heeft het stel gekoppeld gestaan. Bercsi alsmaar rustig en kalm en Catou nog steeds morrend. Eenmaal los waren beiden één en al uitbundigheid. Catou wilde direct erna naar Kyra en liet eenmaal binnen op een jolige manier opnieuw van zich horen. Wat een ontlading! De hondendames in huis was het geluid buiten niet ontgaan en zij zaten dan ook vol spanning achter de deur te wachten, waar Catou weer werd verwelkomd.
Het was een intense dag, erg vermoeiend, best emotioneel, maar we zijn blij dat het gelukt is.
Morgen meer...
Uitslag progesteronbepaling
Gisteren begon de verliefdheid toe te slaan tussen Kyra en Catou. Ja, je leest het goed. Ook teven onderling kunnen je vertellen wanneer het 'tijd' wordt! Catou begon haar staart al opzij te doen. De uitvloeing is wat lichter en 'wateriger' geworden. Allemaal tekenen dat de eisprong eraan komt of net is geweest.
Vandaag is al heel vroeg bloed afgenomen. Begin van de middag werd de uitslag doorgebeld. Deze is 4,2 ng/ml. Dit betekent dat de eisprong nu zo'n beetje plaats vindt. Wanneer de waarde van het progesteron boven de 10 ng/ml raakt moet de dekking plaatsvinden. Morgen moet een goed moment zijn voor de eerste dekking. De zaadcellen van de reu kunnen tot 48 uur na de dekking de eicellen bevruchten. Om meer zekerheid te hebben zal Catou twee dagen later op dinsdag Bercsi nogmaals ontmoeten.
Wandelen ging vandaag niet meer met Catou's vriendjes. Ze is aan de lijn gebleven en we zijn gauw apart gaan lopen. Joeri en Harold hadden wat haar betreft best voor nakomelingen mogen zorgen, maar daar heb ik een stokje voor gestoken! Over een week wellicht weer.
Nog geen interesse
Nog steeds wandelen we gewoon op onze vaste uitlaatdijk. Catou's speelmaatjes tonen natuurlijk wel erg veel interesse in haar. Zij wil er alleen nog niets van weten. Een flinke snauw en weer gewoon verder spelen als anders. Ze maakt precies en goed duidelijk dat het nog niet zover is. Op het moment dat dit wel het geval is. is dat duidelijk te zien. Bij voorgaande loopsheden biedt ze zich duidelijk aan bij de heren die bij Catou in de smaak vallen. Op dat moment is het natuurlijk gelijk ingrijpen geblazen en aan de lijn. Gelukkig luistert Catou zo goed dat het geen enkel probleem is een 'ongeluk'op zo'n moment te voorkomen. De dagen erna zoeken we op rustigere plekken ons vertier.
Omdat de situatie nog onveranderd is, is besloten zaterdagochtend bloed af te nemen. Rond 14:00 weten we de uitslag en de stand van zaken.
Wordt vervolgd...
8 dagen loops
Catou is nu 8 dagen loops. Om zeker te weten op welke dag de dekking plaats moet vinden zal een onderzoek plaatsvinden. In eerste instantie wilde ik afgaan op hoe Catou zich zou gedragen. Met andere woorden, vanaf welk moment ze zal 'staan'. Bij nader inzien weet ik dat deze periode bij haar de vorige keer lang duurde. Om meer slagingskans te hebben zal de dierenarts het progesterongehalte van Catou gaan bepalen. Ben benieuwd wat hier uit zal komen en of deze al aan het stijgen is. Hopelijk morgen meer nieuws.