"If you can look at a dog and not feel vicarious excitement and affection, you must be a cat." - Author Unknown

Vizsla Draadhaar en Ruwhaar Teckel Kennel Fényes Varázs

Vizsla Draadhaar... de jachthond met vele gezichten...

Glenda, Dylle, Gündi, Leentje, Maudszen, Soof, Tess, Unique en Ysa...

Menu

Wie is online

We have 315 guests and no members online

Dag lieve Kyra...

mt_ignore
Intens verdrietig... je bent er niet meer. Zo onwerkelijk, zo'n leegte. Het roedeltje niet meer compleet. Te vroeg heb ik je los moeten laten. Nooit heb ik voor een moeilijkere beslissing gestaan. Je koppie had nog overal zin in, maar je lijf had het opgegeven.

Intens dankbaar voor alle vrolijkheid die je me hebt gegeven. De wijze lessen. De liefde, de knuffels. Je was mijn eerste eigen hond. Door jou is een richting in het leven gevonden. Met jou is het immers allemaal begonnen, gewoon omdat je zo'n fantastische hond was. Zo braaf, zo slim en vooral zo lief.

Je was de belangrijkste opvoedhulp. Wat heb ik veel van je geleerd. Je was zo mooi streng, zo duidelijk tegen de anderen in de roedel, maar ook 'buitenstaanders' wist je precies grenzen aan te geven. De rust die je in de groep kon brengen zal ik vreselijk missen.

Bekend stond je om je mooie draf. Die niet typisch voor een Vizsla was, maar wel een koninklijke indruk maakte. Een mooi beeld van een prachtig meisje.
Vroeger - de eerste twee jaren - waren we ook samen een "begrip". Ons vervoersmiddel was een scooter. Je vond het geweldig op de voetenplank. Je kon je nek niet ver genoeg strekken om alles om je heen te kunnen zien en ruiken.

Vanzelfsprekend was Catou je beste maatje. Samen opgepropt in de bak of eerder zelfs samen in een mand. Het maakte jullie niet uit. Dat was gewoon gezellig.

Je lieve, mooie grijze snoet was zo sprekend voor je wijsheid. Maar je had ook een andere kant. Die van "ondersteboven-hondje" en "ga-je-je-verstoppen?", waarop je met je voorpoten over je kop wreef. Er is geen hond die een beter "luister-hondje" was. Zoals je je kop schuin kon houden als ik zei "hé, luister's".

We hebben zoveel samen mogen meemaken. Het is moeilijk te bevatten dat je er niet meer bent. Maar het geeft rust dat je geen pijn meer hebt. Je bleef zo dapper mee wandelen, terwijl het soms toch echt wel teveel was. Maar je moest mee. Thuis blijven was geen optie. Hoewel ik je liefst nog veel langer bij me zou hebben gehad, weet ik dat het goed is zo. Ik mis je vreselijk mop.

Trots dat ik je vrouwtje heb mogen zijn.

Dag lieve Kyra-loetje 

(klik op een foto om meer foto's van Kyra te zien)