"Je eigen hond maakt geen lawaai, die blaft alleen maar." - Kurt Tucholsky

Vizsla Draadhaar en Ruwhaar Teckel Kennel Fényes Varázs

Vizsla Draadhaar... de jachthond met vele gezichten...

Glenda, Dylle, Gündi, Leentje, Maudszen, Soof, Tess, Unique en Ysa...

Menu

Wie is online

We hebben 208 gasten en geen leden online

Het komt heel dichtbij...

catou-26-7-2009-2.jpgNog maar een dag of 5 te gaan, voordat Catou verlost zal worden van haar gevulde buik en zij weer heerlijk kan moederen. Gisteren hebben we haar gewogen. De weegschaal gaf 29,5 kg aan. Dat scheelt maar heel weinig met de vorige keer (toen was het een paar ons meer). Hoewel ze toen begon met een wat lager startgewicht (ze is met de jaren nog wat uitgezwaard), zit er nu geen grammetje vet op haar lijf. Ze eet veel en goed, maar alles gaat duidelijk naar haar pups. Daarom is er nog steeds niet over te zeggen van hoeveel pupgenot we straks kunnen genieten. Het is toch zo vreselijk spannend. Ook voor de mensen op de wachtlijst.

Elke dag gaan we nog heerlijk aan de wandel. Catou blijft erg enthousiast wanneer we op het punt staan om weg te gaan. Onderweg moet er nog steeds af en toe een sprintje worden getrokken. Zelfs vandaag met alle warmte, wist ze nog met haar dochter Ziyze een paar fazanten op te stoten. Genieten. Haar frisbee moet nog mee tijdens de wandelingen bij mijn ouders op de dijk. Maar ze vraagt nu niet meer of we hem willen gooien. Ze vindt het leuk het ding mee te slepen en volgens Catou hoort dat werpding er nou catou-26-7-2009.jpgeenmaal bij. De meeste tijd wordt zoals ik al eerder schreef voornamelijk gevuld met veel snuffelen en dan het liefst de neus bijna in de grond.

Het is heel grappig om te horen hoe de hormonen toch wel een beetje bezit van haar hebben genomen. Als we met Jinke gaan wandelen (haar fokker), is de begroeting meer dan uitbundig. Ze huilt haast van blijdschap. Een hoop decibellen en een hoop hilariteit bij ons.

De foto's hier zijn beide op de 26e genomen. Zes dagen geleden alweer. En daar is haar buik al zo rond. Rechts Catou in de tuin op haar favoriete kussen. Links tijdens een wandeling met Jinke. En jawel, met Catou wederom starend in het water. 

De werpkist staat ondertussen op zijn plaats. Morgen de laatste puntjes op de i en dan gaan we 'navelstaren' en proberen zo geduldig mogelijk de eerste weeën afwachten. Duimen dat alles goed en voorspoedig zal verlopen. Aan de stemming van Catou en haar conditie zal het niet liggen... We kunnen haast niet wachten.