Vizsla Draadhaar en Ruwhaar Teckel Kennel Fényes Varázs

Eindelijk mochten we op 10 april maart laten zien dat Glenda veel gegroeid is in het veldwerk. We waren ingeloot bij de vereniging Langhaar. Maar 's ochtends bleek dat Glenda nogal buikloop had. Nog nooit gehad, wat een timing. En dat had zijn weerslag op haar loop. Het was ingetogen en niet echt energiek. Zo kende ik Glenda niet.
Maar 12 dagen dagen later mochten we meedoen bij de wedstrijd van de Vizsla Vereniging. We moesten als tweede starten. Met Rob Mulder als veldbegeleider weet je al dat de kans zeer groot is dat er wild in 'je veld' zit. Halverwege een groot veld met wintertarwe mochten we starten. De tarwe stond al redelijk hoog en het was erg nat. Er stond een goede wind en Glenda had er zin in. Ze liep mooi, breed en liet zich goed corrigeren als dat nodig was. Links op het veld tekende ze. Ze kwam tot voorstaan, maar al snel kon ik aan haar staart (die wordt dan dik) zien dat het een haas was. Zonder wat te zeggen liet ze (de geur) los en gingen we verder. Kort daarna stond ze in het midden van het veld voor. Dit was een fazant, maar die ging aan de wandel, want ze was hem kwijt. Snel riep ik haar terug, lijnde haar aan en samen met de keurmeester liepen we vlot een meter of 20 terug van de wind af. Opnieuw zette ik Glenda in. Ze nam wederom het hele veld. Tekende dit keer op de rechterkant en kwam bijna aan het einde van het veld resoluut tot voorstaan. Ze bleef mooi staan en redelijk rustig kon ik bij haar komen, ondertussen gauw grijpend naar m'n alarmpistool. Samen nog een meter naar voren en daar kwam de fazant omhoog. Ik schoot en claimde daarmee het punt. Andere deelnemers en toeschouwers stonden 50 meter verder op een dijk dit schouwspel te bekijken. Bij het flushen van de haan en het schieten klonk een hard gejuich en geklap. Hoe geweldig om dit zo samen te beleven!

Buiten adem en zo blij met wat er zojuist gelukt was, kwam ik terug bij keurmeester Cor Woets. Hij vertelde me nog wat dingen die ik beter had kunnen aanpakken (gebruik van de fluit i.p.v. mijn stem) en zei dat hij me niet meer terug wilde zien die dag. Laat dat nou juist een goed teken zijn!
Bij de prijsuitreiking was Cor Woets erg complimenteus. Meer dan ik had durven denken. Het was bijna als een professioneel voorjaagster aan het werk te zien, zo was zijn commentaar. En ondanks wat korte, nèt wat te brave (het blijft een Vizsla) momenten van Glenda had hij er van genoten en het had zelfs een "wauw" effect op hem gehad. Hij beoordeelde het geheel met een 1e Zeer Goed en daarmee was Glenda ook Beste Jeugdhond van de dag.

En toen twee dagen later bij de Vereniging Vrienden Duits Draadhaar. Hier waren we als eerste aan de beurt. De eerste loop was heel mooi, maar werd vrij vroeg afgebroken, omdat de keurmeester graag alle honden kort wilde zien om een overzicht van de deelnemende honden te hebben. Net als twee dagen ervoor verwaaide Glenda op een bepaald moment. Stond even voor en liet weer los. Maar tegelijk klonk de toeter. Einde beurt. Dat was (meer dan) jammer. De tweede hond heeft het hele veld gezien, zonder enig apèl en waarschijnlijk al het aanwezige wild getoond, maar niet zoals het hoort. Waaronder een haan daar waar Glenda al tekende. "Zonde" zullen we maar zeggen.
In de Jeugdklasse mag je altijd terug komen voor een tweede beurt. Daar liep Glenda ook weer mooi, maar we vonden geen wild. Als enige twee van de wedstrijd mochten Glenda en een Duitse Staande Korthaar terug komen voor een derde beurt. Veldbegeleider Koos deed uitstekend werk en vond nog een hen en haan in een tarweveld. Daar mocht eerst de andere hond op. Die verwaaide, dook met zijn kop naar beneden en liep op het loopspoor van de haan. Deze werd geflushed zonder voor te staan.
Maar dan zou er nog een hen zitten. Glenda ging weer gepassioneerd op op zoek naar wild. Prachtig breed lopend. Na een paar slagen stond ze resoluut voor. Ik pakte weer het alarmpistool en kon rustig bij haar komen. Op het laatste moment liep de hen, maar ze ging toch binnen een paar seconden op de wieken. Punt! Prachtig!
Eenmaal bij de prijsuitreiking was het voor de keurmeester enigszins lastig geweest ons te plaatsen. Maar met de mooiste complimenten waaronder "de enige hond die geen enkele keer de kop aan de grond had tijdens de loop" was ik wederom vreselijk gelukkig met dit keer een 2e Zeer Goed!
Zo trots op mijn Glenda!